Wynalazki, które zawdzięczamy II wojnie światowej
Była to największa i najbardziej niszczycielska wojna w historii ludzkości. Chociaż oznaczała zniszczenie i śmierć milionów ludzi, to przyniosła też coś pozytywnego – dzięki niej wynaleziono niektóre przedmioty codziennego użytku używane do dziś. O których mowa?
Mikrofalówka
Kiedy: 1945
Gdzie: Massachusetts, USA
Kto: amerykański wynalazca Percy Spencer (1894–1970)
W trakcie II wojny światowej zaczęto masowo wykorzystywać radary w celu wykrycia wroga, a to przede wszystkim w Wielkiej Brytanii. W roku 1940 tamtejsi naukowcy zrekonstruowali magnetron wnękowy (źródło fal), który umożliwił dokładniejsze działanie, a przede wszystkim zmniejszenie rozmiarów radaru. Dzięki temu było możliwe montowanie ich na pokładach statków i samolotów. W tym Brytyjczykom pomogli Amerykanie.
Magnetrony na brytyjskiej licencji produkowane były w Massachusetts Institute of Technology i w firmie Raytheon w USA. Tam pracował również inżynier Percy Spencer, który w kieszeni swojego fartucha zawsze nosił baton czekoladowy. W roku 1945 ten baton się mu rozpuścił, kiedy stał przed włączonym magnetronem. Na Spencerze zrobiło to takie wrażenie, że zaczął podgrzewać i inne produkty, na przykład zrobił pierwszy popcorn. Jego badanie prowadziło do powstania pierwszej mikrofalówki.
Klej błyskawiczny
Kiedy: 1942
Gdzie: Rochester, stan Nowy Jork, USA
Kto: amerykański wynalazca Harry Coover (1917–2011)
Szybkoschnący klej „Super Glue“ był dziełem przypadku. Harry Coover wraz ze swoją grupą naukowców pracował w roku 1942 dla firmy Kodak Laboratories. Zespół starał się opracować przezroczysty plastik odpowiedni do produkcji celowników. W trakcie prao odkryto tzw. cyjanoakrylany, które potrafią szybko i silnie łączyć najróżniejsze powierzchnie. Nie były one jednak odpowiednie do produkcji celowników.
Kiedy 9 lat później Coover szukał materiału do wyroby osłony kabiny myśliwca, cyjanoakrylany znów się pojawiły, jednak tym razem wiedział, że są świetnym klejem. W 1958 zaczęto go sprzedawać, w latach 70. spopularyzowano i do dziś cieszą się zainteresowaniem.
Nylonowe pończochy
Kiedy: 1940
Gdzie: Willmington, Delaware, USA
Kto: Wallace Carothers (1896-1937)
W roku 1930 chemik Wallace Carothers stworzył pierwsze syntetyczne (sztuczne) włókno nylonowe w laboratorium firmy DuPont, które w 1935 roku zostało opatentowane. Zaczęto z niego produkować włosie szczotek i inne tego typu przedmioty, a dopiero w 1940 roku wykorzystano je do produkcji pierwszych 5 milionów sztuk nylonowych pończoch, które wyprzedano w trakcie kilku godzin.
Do końca wojny z nylonu produkowano również spadochrony wojskowe. W Europie Środkowej od 1941 roku, w podobnych celach używało się silonu, wynalezionego przez Otto Wichterle (1913–1998), również znanego jako twórcę szkieł kontaktowych.
Penicylina
Kiedy: 1928
Gdzie: Londyn, Anglia
Kto: szkocki lekarz Sir Alexander Fleming (1881–1955)
Chociaż antybiotykowe działanie penicyliny odkrył lekarz Alexander Fleming już w roku 1928, to dopiero w 1940 naukowcy Ernst Chain (1906–1979) i Howard Florey (1898–1968) wyizolowali składnik czynny, który umożliwił jej masowe wykorzystanie. II wojna światowa była więc pierwszym konfliktem zbrojnym, kiedy można było ten lek przetestować. Wcześniej jednak należało sprawdzić, czy nie jest on szkodliwy dla człowieka.
Królikiem doświadczalnym stała się pięćdziesięcioletnia kobieta w ostatnim stadium raka piersi. Nie zaobserwowano u niej żadnych skutków ubocznych. To, czy substancja jest w stanie również leczyć, sprawdzono na trzydziestoletnim policjancie, któremu wdała się silna infekcja po urazie. Zadziałało świetnie, jednak lekarze nie mieli wystarczającej ilości penicyliny i mężczyzna ostatecznie zmarł. Dzięki amerykańskim dotacjom penicylina zaczęła być produkowana od roku 1943 i rok później była już wykorzystywana przy leczeniu żołnierzy.
Taśma klejąca
Kiedy: 1943
Gdzie: Dixon, Illinois, USA
Kto: Amerykanka Vesta Stoudt (1891–1966)
Pomysł stworzenia taśmy klejącej należy do kobiety. Vesta Stoudt pracowała w zakładach Green River Ordinace w Dixton w Illinois, gdzie do jej obowiązków należało pakowanie amunicji do kartonów. Zauważyła, że przez sposób, w jaki są one zaklejane, żołnierzom musi być trudno je otwierać. Wpadła na pomysł, że mogłyby być one zabezpieczane za pomocą wodoodpornej taśmy klejącej.
Gdy poszła podzielić się pomysłem ze swoim szefem, nie odniosło to oczekiwanego skutku. Dlatego 10 lutego 1943 roku, zdecydowała się napisać list do prezydenta Franklina D. Roosvelta. On docenił jej ideę i list przesłał do Biura Informacji Wojennej, który zapewnił produkcję taśmy. Od tamtego czasu do dziś, taśma ma w armii wszechstronne zastosowanie. Może służyć do naprawy butów i zderzaka jeepa.
Więcej ciekawych artykulów znajdziesz w czasopiśmie "Świat na dłoni".
