To może zmienić naukę. Czy ciemna energia nie jest stała?
Najnowsze badanie Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) sugerują, że ciemna energia może nie być stała. Odkrycie, jeśli zostanie potwierdzone, może zrewolucjonizować nasze rozumienie kosmologii.
Najnowsze dane z Dark Energy Spectroscopic Instrument (DESI) wskazują, że ciemna energia może nie być stała. Tajemnicza siła odpowiada za przyspieszającą ekspansję świata i trzyma nieustannie rozrastający się Wszechświat w ryzach.
Nowe odkrycia DESI
DESI, zlokalizowane w Kitt Peak National Observatory w Arizonie, to międzynarodowa współpraca ponad 900 naukowców. W pierwszym roku działania DESI stworzyło najdokładniejszą mapę 3D wszechświata, co pozwoliło na śledzenie jego ekspansji przez ostatnie 11 miliardów lat. Urządzenie zbiera światło z ponad 30 milionów galaktyk i dzieli je na widma, czyli analizuje kolory światła. Na ich podstawie można ustalić tzw. przesunięcie ku czerwieni, czyli to, jak bardzo galaktyki się oddaliły od Ziemi, co pozwala określić ich wiek i pozycję w historii Wszechświata.
Wielka symulacja Wszechświata
Aby zbadać te odkrycia, naukowcy z Argonne National Laboratory wykorzystali superkomputer Aurora do przeprowadzenia symulacji wszechświata. Symulacje te pozwalają na testowanie różnych scenariuszy i pomagają w analizie danych z DESI.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Las Vegas Sphere. Z wizytą w USA
Jednym z kluczowych wyzwań w kosmologii jest rozróżnienie rzeczywistych wzorców w danych od zniekształceń wynikających z metod zbierania i analizy danych. Symulacje oferują kontrolowane środowisko do testowania różnych teorii.
Czym właściwie jest ciemna energia?
Ciemna energia to hipotetyczna forma energii, która odpowiada za przyspieszające tempo rozszerzania się Wszechświata. Zajmuje około 68–70% całkowitej energii Wszechświata, ale nie emituje, nie pochłania ani nie odbija światła.
Symulacje przeprowadzone przez zespół z Argonne pozwalają na szybkie reagowanie na nowe odkrycia w kosmologii. Dzięki nim naukowcy mogą lepiej zrozumieć, czy obserwowane wzorce wynikają z nowych zjawisk fizycznych, czy są efektem systematycznych błędów.