Ten las nie powinien istnieć. Pozwoli naukowcom przewidzieć przyszłość klimatu
W sercu meksykańskiego półwyspu Jukatan kryje się tajemnica. Gaj czerwonych namorzynów, które zazwyczaj żyją w wodach przybrzeżnych, rozkwitł 200 km w głąb lądu, wzdłuż brzegów rzeki San Pedro Martir. Teraz naukowcy uważają, że udało im się rozwiązać tę zagadkę.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Las namorzynów (Rhizophora magle) jest pozostałością po czasach sprzed około 125 000 lat, kiedy poziom mórz na świecie był znacznie wyższy. "Nasze odkrycie podkreśla rozległy wpływ krajobrazowy przeszłych zmian klimatycznych na linię brzegową świata i otwiera możliwości lepszego zrozumienia przyszłych scenariuszy względnego wzrostu poziomu morza" – napisali autorzy badania w Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America.
Zespół badawczy zdecydował się zbadać ten unikalny ekosystem dzięki wysiłkom Carlosa Burelo, botanika z Universidad Juárez Autónoma de Tabasco, który dorastał w tej okolicy – wyjaśnia komunikat prasowy Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego.
"Jako dziecko łowiłem tu ryby i bawiłem się na tych namorzynach, ale nigdy nie wiedzieliśmy dokładnie, jak się tam znalazły" – powiedział Burelo w komunikacie prasowym. "To było pytanie przewodnie, które połączyło zespół".
Aby odpowiedzieć na to pytanie, naukowcy przyjrzeli się historii genetycznej drzew, aby ustalić, kiedy oddzieliły się one od przybrzeżnych lasów namorzynowych.
"Genomy namorzynów gromadzą mutacje co pokolenie w tempie około jednej na każde 300 milionów liter kodu genetycznego, które zostaną przekazane przyszłym pokoleniom" – wyjaśnił serwisowi Live Science genetyk ewolucyjny z Queen Mary University of London Richard Nichols. "Licząc różnicę między dwoma genomami, można oszacować liczbę pokoleń, odkąd te dwa genomy miały wspólnego przodka" – dodał.
Stosując tę metodę, naukowcy byli w stanie ustalić, że gaj śródlądowy oddzielił się od przybrzeżnych lasów namorzynowych około 125 000 lat temu. Było to podczas ostatniego okresu interglacjalnego, kiedy temperatury były wyższe, polarne czapy lodowe całkowicie się roztopiły, a poziom mórz był o 6 do 9 metrów wyższy.
To sprawia, że las namorzynowy jest "reliktem", ekosystemem, który pozostał nienaruszony z wcześniejszej epoki. Oprócz samych lasów namorzynowych, badacze znaleźli prawie 100 innych gatunków, które pochodzą z oceanu, wśród nich żółwie, ryby i rośliny.
Odkrycie może pomóc naukowcom zrozumieć, w jaki sposób kryzys klimatyczny może w przyszłości wpłynąć na region. Na przykład niziny Tabasco otaczające las są tak niskie, że niewielkie zmiany w podnoszeniu się poziomu morza miały duży wpływ.
"Z pewnością jest jeszcze więcej do odkrycia na temat tego, jak wiele gatunków w tym ekosystemie zaadaptowało się do różnych warunków środowiskowych w ciągu ostatnich 100 000 lat" - powiedział w komunikacie prasowym współautor badania i ekolog morski Scripps Institution of Oceanography na UC San Diego Octavio Aburto-Oropeza. "Badanie tych przeszłych adaptacji będzie dla nas bardzo ważne, aby lepiej zrozumieć przyszłe warunki w zmieniającym się klimacie".
