Technologie i dzieci: Jak odczytywać system PEGI?
Nie w każdą grę mogą grać najmłodsi. System PEGI pozwala sprawdzić, dla jakiej grupy wiekowej przeznaczona jest produkcja. Jak odpowiednio czytać oceny PEGI?
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
PEGI to system, dzięki któremu rodzice i opiekunowie mogą zobaczyć, czy gra, którą chcą kupić dziecku, jest odpowiednia dla jego grupy wiekowej. PEGI jedynie informuje, jest swego rodzaju doradcą, a to oznacza, że sprzedawcy nie muszą brać pod uwagę przyznanej kategorii wiekowej i mogą sprzedać grę dla dorosłych nieletniemu. Nie świadczy to jednak o tym, że PEGI jest bezużyteczne - to dobra pomoc dla nieświadomego dorosłego, dzięki której może mieć pewność, że dziecko nie zobaczy podczas zabawy nieodpowiednich dla niego treści.
Oznaczenia systemu PEGI pojawiają się nie tylko na pudełkach z grami. Przyznaną kategorię wiekową znajdziemy też w cyfrowych sklepach z grami oraz na początku zwiastunów gier, więc zawsze będzie wiadomo, do kogo skierowana jest produkcja.
Jak odczytywać PEGI?
PEGI 3 - gra z takim znaczkiem jest odpowiednia dla wszystkich grup wiekowych. Jeśli w produkcji występuje przemoc, to tylko w komicznym, przerysowanym kontekście, tak jak w kreskówkach czy filmach animowanych. Nie ma w niej rzeczy strasznych (nie tylko scen, ale i dźwięków, które mogłyby przestraszyć grającego) ani wulgaryzmów. Przykłady gier: serie FIFA, Pro Evolution Soccer, NBA, Farming Simulator, Project CARS.
PEGI 7 - To mniej więcej podobne gry do tych z kategorii “PEGI 3”, jednak mogą pojawiać się sceny, które dla najmłodszych będą straszne. Osoby mające około 7 lat mogą śmiało przy takich tytułach się bawić. Przykłady gier: seria Lego, Rayman Origins, Rayman Legends, Plants vs. Zombies: Garden Warfare.
PEGI 12 - W takich grach przemoc jest bardziej realistyczna i dosadna. Może pojawiać się też bardziej dosłowna nagość. Wulgaryzmy jeśli są obecne, to bez nawiązań do seksu. Przykłady gier: Need for Speed, The Sims 4, Sid Meier’s Civilization VI, Minecraft Story Mode, Heroes of the Storm.
PEGI 16 - Przemoc i “aktywność seksualna” może przypominać rzeczywistość. Bohaterowie mogą popełniać przestępstwa, używać ostrzejszych wulgaryzmów, palić papierosy lub brać narkotyki. Przykłady gier: Star Wars: Battlefront, Titanfall 2, Diablo III, Dark Souls III.
PEGI 18 - Gry powstałe z myślą o dorosłym odbiorcy. To oznacza, że nie brakuje w nich scen realistycznej przemocy, nie nadają się dla najmłodszych. Przykłady gier: GTA V, Wiedźmin 3, Battlefield 1.
Dodatkiem do kategorii wiekowych są specjalnie obrazkowe opisy wyjaśniające, dlaczego dana produkcja została oceniona w konkretny sposób i co dokładnie może się w niej znajdować. Funkcjonuje osiem opisów:
Wulgarny język (znaczek #@!) - w grze można usłyszeć wulgaryzmy.
Dyskryminacja (znaczek trojga ludzi) - w grze pojawiają się przypadki dyskryminacji.
Narkotyki (znaczek strzykawki) - postaci biorą narkotyki bądź też do nich nawiązują.
Strach (znaczek pająka) - pojawiają się elementy, które mogą przestraszyć najmłodszych.
Hazard (znaczek kostek do gry) - produkcja może zachęcać do uprawiania wirtualnego hazardu, przy okazji ucząc w ten sposób zasad prawdziwych hazardowych gier.
Seks (znaczek symboli płci) - pojawiają się sceny seksu, nagości lub nawiązania do zachowań o charakterze seksualnym.
Przemoc (znaczek zaciśniętej pięści) - występują sceny przemocy.
Online (znaczek komputera) - da się grać w sieci.
System PEGI ma charakter informacyjny, jednak opisuje gry w bardzo skrótowy sposób. Przyznawane kategorie wiekowe pomagają zorientować się, dla jakiego odbiorcy jest dana gra, lecz przed zakupem zawsze warto dowiedzieć się o produkcji czegoś więcej - obejrzeć zwiastuny, przejrzeć zdjęcia, przeczytać recenzje i komentarze. Dzięki temu wiedza na temat gry będzie większa, więc łatwiej podjąć decyzję, czy dziecko powinno w nią zagrać. Nie wolno też zapomnieć o tym, by kontrolować, w co grają najmłodsi.
