Takiego samolotu transportowego jeszcze nie widziałeś – lata na wysokości maksymalnie 12 metrów

Rosjanie postanowili odkurzyć jeden ze swoich starych pomysłów i wrócić do idei ekranoplanów. To specyficzna konstrukcja samolotu, która lata na bardzo niskich wysokościach wykorzystując do tego efekt przypowierzchniowy. Nowy samolot będzie prawdziwym tytanem – na pokład zabierze nawet 500 ton ładunku i ma być zdolny do pokonywania ogromnych odległości. Jeszcze ciekawiej wygląda jego kadłub – to właściwie jedna, potężna ładowania z doczepionymi miniaturowymi skrzydłami.

Nad projektem pracują inżynierowie z Centralnego Instytutu Aerohydrodynamiki w Żukowskij pod Moskwą. Postawili oni sobie za cel stworzenie ciężkiego samolotu transportowego zdolnego do odbywania lotów międzykontynentalnych i przenoszącego ogromne ładunki. Za wyjście do prac projektowych przyjęto konstrukcję opartą na założeniach budowy ekranoplanu. Wykorzystywany w tego typu maszynach efekt przypowierzchniowy w uproszczeniu sprawia, że im niżej leci samolot, tym większą siłę nośną wytwarzają skrzydła i kadłub. To właśnie z tego powodu samolot będzie latał na wysokości od trzech do dwunastu metrów nad powierzchnią wody lub lądu. Rosjanie rozwinęli konstrukcję na tyle, że ich samolot w praktyce jest jednym wielkim skrzydłem-ładownią. Ogromna powierzchnia nośna płatowca pozwala wytworzyć siłę nośną zdolną unieść w górę 500 ton ładunku.

Nie jest to nowy pomysł i takie konstrukcje powstały w ZSRR od zakończenia II wojny światowej. Maszyny były wykorzystywane przez wojsko jako samoloty desantowe i transportowe na Morzu Czarnym i Morzu Kaspijskim. Współcześnie nad podobnymi maszynami pracują Niemcy, Duńczycy, Koreańczycy i Amerykanie. Badaniami na małą skalę zajmuje się także Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie.

Kadłub samolotu przystosowany jest do przewożenia standardowych kontenerów lotniczych, a ich załadunek do wnętrza samolotu odbywać się będzie przez drzwi we frontowych krawędziach natarcia. Centralą część zajmie potężny, kriogeniczny zbiornik na gaz. Mimo swojego dziwacznego kształtu maszyna ma być zdolna do operowania ze znakomitej większości istniejących lotnisk. Również sprzęt niezbędny do załadunku i rozładunku to standardowe urządzenie wykorzystywane współcześnie w każdym porcie lotniczym.

Pierwsze badania przeprowadzone na modelu pokazały, że projekt spełnia pokładane w nim oczekiwania. Testy w tunelu aerodynamicznym potwierdziły zdolność do stabilnego i bezpiecznego lotu zarówno z wykorzystaniem efektu przypowierzchniowego, jak i bez niego. Ten drugi aspekt jest szczególnie ważny, ponieważ maszyna musi być zdolna do szybkiego reagowania i manewrowania w przypadku napotkania przeszkody, czy też podchodzenia do lądowania na lotnisku.

Kiedy pojawi się pierwszy egzemplarz? Tego dokładnie nie wiadomo. Prace nad dowolną konstrukcją nowego samolotu trwają co najmniej kilka lat. Realnie należy się spodziewać, że pierwszy egzemplarz komercyjny pojawi się nie wcześniej, niż w wciągu 10 lat.