Nowe czołgi dla Turcji. Odebrali M60T1

– Trudności napotkane w konserwacji czołgów M60 modernizowanych przez zagraniczne firmy oraz problemy, z którymi borykają się kraje dostarczające części zamienne i usługi, sprawiły, że staliśmy się krajem badającym, rozwi­ja­jącym, produkującym i przygo­to­wującym autorskie rozwiązania – stwierdził Görgün.

– Dzięki temu projektowi moderni­za­cyjnemu możemy pochwalić się kolejnym przykładem poziomu rozwoju osiąg­nię­tego przez turecki przemysł obronny – powiedział dyrektor generalny Aselsana, Ahmet Akyol. – Udowodniliśmy naszą samodzielność, podejmując się prac modernizacyjnych czołgów Leopard, należących do chilijskich wojsk lądowych, na drugim końcu świata, i obecnie jesteśmy w stanie w najlepszy możliwy sposób przeprowadzić modernizację wszystkich czołgów serii M, T i Leopard.

Pojawiające się informacje o dostawie M60T1 wywołały sporo szumu, gdyż roz­pow­szech­niono wiadomość, jakoby wojska pancerne otworzyły się na kobiety, a pierwsza z nich weszła w skład załogi nowo zmodernizowanego czołgu. Należy jednak wyprowadzić odbiorców z błędu: czołgistka Büşra Doğru – w czasie testów pełniąca funkcję działonowego – jest cywilną inżynierką Aselsana. Skąd­inąd w czasie, gdy to ona odpowiadała za prowadzenie ognia, celność miała być na najwyższym poziomie. Turcja nie ma jednak planów realizacji programów szkoleniowych dla pań w wojskach pancernych na wzór tego w Izraelu. Ankara jeszcze długo nie otworzy tego rodzaju wojsk dla kobiet.

Prace modernizacyjne czołgów zai­nic­jował SSB. 4 lipca 2022 r. podpisano z Aselsanem umowę na realizację projektu TİYK-M60T, którego celem finalnym były dostawy seryjnych zmodernizowanych czołgów. W ramach programu M60TM w miejsce izraelskiego systemu Knight czołgi otrzymały rodzimy system kiero­wania ogniem Volkan-M.

W skład sko wchodzą opto­elektro­niczny celow­nik działo­nowego i pano­ramiczny przyrząd obser­wacyjno-celow­niczy do­wód­cy, system dwu­płasz­czyz­nowej stabi­lizacji, elektryczny układ naprowadzania uzbrojenia, komputer balistyczny, czujniki i ulepszony interfejs użytkownika. Volkan-M ma znaleźć się w 160 pojazdach, a więc wszystkich, które zmodernizowano w ramach programu "Fırat".

Zintegrowano również nowy systemu dowodzenia i łączności. Czołgi wyposa­ża­no w dodatkowe opan­ce­rzenie opra­co­wane i dostarczone przez Roketsana, a także w bardziej ergonomiczne siedziska załogi, których dostawy zagwarantowała firma T-Kalıp. Wyposażenie elektroniczne wymieniono w całości na sprzęt tureckiej produkcji. Zainstalowano również system obserwacji dookolnej składający się ze zintegrowanych niechłodzonych kamer termowizyjnych i kamer telewizyjnych działających w świetle dziennym. System zaprojektowano do ciągłego nadzoru, gdy czołg jest na postoju lub w ruchu.

Czołg ma także system ostrze­gający o opromieniowaniu wiązką lasera TLUS, systemy obser­wacji dookolnej Yamgöz, systemy nawigacji i nocny przyrząd obserwacyjny kierowcy ADIS. Na stropie wieży zamiast karabinu maszy­nowego M85 kal. 12,7 mm znalazł się zdalnie sterowany moduł uzbrojenia SARP z WKM. W tym miejscu można zainstalować granatnik auto­ma­tycz­ny kal. 40 mm lub karabin maszynowy kal. 7,62 mm.

Już w 2022 r. odbyły się testy kwalifikacyjne, ale owiane były tajemnicą. Nie było informacji, że przebiegły bez problemów, ale też nie chwalono się sukcesami. Ostatecznie badania kwalifi­kacyjne przeciągnęły się do końcówki 2023 r. Tak naprawdę nie wiadomo, ile czołgów zostanie zmo­der­ni­zo­wanych do standardu T1. Nie­które M60TM otrzymywały posz­cze­gólne elementy uzbrojenia i wypo­sażenia z programu TİYK-M60T (będącego wprost kontynuacją przedsięwzięcia Fırat-M60T). Z tymi podzes­połami były testowane w warunkach bojowych w Afrinie w Syrii. Czołgi M60T odegrały ważną rolę w operacji "Tarcza Eufratu" rozpoczętej przez Turcję w 2016 r. przeciwko Da’isz.

Nie znamy również harmo­nogramu przyszłych prac ani dostaw kolejnych egzem­plarzy. Równo­legle czołgi są pod­da­wane remontom. Integracja nowego sprzętu jest realizowana przez zakład remontowy w Kayseri w środkowej Turcji. Ankara nie ma innego wyjścia jak realizować dalej program TİYK-M60T wobec z jednej strony dużych potrzeb operacyjnych w Syrii, z drugiej zaś – ciągle niepewnej sytuacji Altaya, który wbrew szumnym zapowiedziom nie wejdzie zbyt szybko do użytku. Leciwe czołgi M60 – odmiennie niż na przykład w Hiszpanii, która zdecydowała się na ich wycofanie – otrzymują więc kilka albo kilka­naście lat szansy na służbę liniową.

Modernizacja M60T1, oprócz podnie­sienia ich wartości bojowej, ma również na celu uniezależnienie się od zagranicznych komponentów wyko­rzysty­wanych w M60T (wówczas o proces unowo­cześ­nienia dbały przedsiębiorstwa z Izraela). Suwerenność w zakresie moder­nizacji i utrzymania czołgów stałą się jednym z głównych założeń Ankary, która każdo­razowo podkreśla konieczność uniezależ­nienia się od części z zagranicy. Wojska pancerne nie są tu wyjątkiem. Doskonałym przykładem są programy konstrukcji fregat typu İstanbul czy myśliwca Kaan albo ciągle będące w powijakach przed­się­wzięcie zakła­dające powstanie niszczy­cieli obrony przeciw­lot­ni­czej HSHM (Hava Savunma Harbi Muhribi) typu TF-2000. Inicjatywy te wpisują się w szerszą strategię Turcji mającą na celu osiąg­nięcie całkowitej suwerenności w przemyśle obronnym.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora