Amerykanie mają nowy ośrodek badań nad pociskami balistycznymi
Amerykańska marynarka wojenna ogłosiła, że instalacja Strategic Weapon System Ashore (SWSA) osiągnęła pełną gotowość operacyjną. SWSA to ośrodek badawczy zaprojektowany z myślą o testowaniu zmian wprowadzanych w pociskach balistycznych Trident D5 (inne oznaczenie: Trident II) i systemach z nim związanych. Pociski Trident II są przenoszone przez atomowe okręty podwodne typu Ohio, a w przyszłości również przez okręty podwodne typu Columbia.
Wystrzelenie pocisku Trident II z zanurzonego okrętu podwodnego 
SWSA został zbudowany na terenie bazy wojsk kosmicznych Cape Canaveral Space Force Station na Florydzie. Zbudowanie lądowego ośrodka badawczego dla pocisków balistycznych pozwoli znacznie obniżyć koszty związane z ich testowaniem. Przed wprowadzeniem kosztownych zmian na okrętach podwodnych wszystko będzie można najpierw przetestować na lądzie i wprowadzić ewentualne poprawki przed rozpoczęciem prac na okrętach. W przypadku nowobudowanych okrętów typu Columbia pozwoli to ograniczyć ryzyka związane z integracją tych pocisków z nowymi okrętami i usprawni proces budowy.
Nowy ośrodek badawczy
Budowa instalacji rozpoczęła się w 2012 r., a została zakończona siedem lat później. Od 2019 r. SWSA była wykorzystywana w ograniczonym zakresie, ale przez ten czas i tak udało się zrealizować kilka projektów. Ośrodek był przede wszystkim wykorzystywany do szkolenia załóg i obsługi technicznej. Ponadto tam właśnie ustanowiono centrum wymiany doświadczeń pozwalające przekazać doświadczenia związane z wykorzystywaniem pocisków Trident II na okrętach typu Ohio osobom zaangażowanym w program budowy okrętów podwodnych typu Columbia.
Również tam Amerykanie współpracują z Brytyjczykami przy budowie nowych brytyjskich okrętów podwodnych typu Dreadnought, które również będą uzbrojone w pociski Trident II. Oba typy okrętów mają mieć ten sam przedział z silosami dla rakiet balistycznych. Wspólny program testowania i szkolenia pozwoli zsynchronizować te procesy w obu państwach redukując koszty i podnosząc efektywność.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zobacz także: Bo zdrowie jest najważniejsze! Biohacking w służbie ludzkości - Historie Jutra napędza PLAY #2
UGM-133 Trident D5 to zaawansowane pociski klasy SLBM (Submarine-Launched Ballistic Missile), stanowiące trzon strategicznych sił odstraszania nuklearnego Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Rakiety mają długość 13,4 m, średnicę 2,1 m i masę startową 58,5 tony. Są to rakiety trzystopniowe napędzane silnikami na paliwo stałe. W zależności od liczby przenoszonych głowic jądrowych osiągają zasięg do 12000 km.
Rakiety wykorzystują zaawansowany system naprowadzania inercyjnego wspomaganego przez nawigację astronawigacyjną, co zapewnia wyjątkową precyzję trafienia w cel z błędem wynoszącym około 90 m. Każda rakieta może przenosić do 14 naprowadzanych niezależnie głowic nuklearnych typu MIRV (Multiple Independently targetable Reentry Vehicle), choć w praktyce liczba głowic jest ograniczona ze względu na postanowienia traktatów rozbrojeniowych. Oznacza to, że jedna rakietą można zaatakować kilka celów równocześnie. Pociski mogą być uzbrojone w dwa typy głowic termojądrowych. Głowice W76-1 mają moc około 100 kt, a głowice W88 – 475 kt.
Zmodernizowana wersja, Trident D5LE (Life Extension), została wprowadzona w celu przedłużenia żywotności systemu do co najmniej lat 40-tych. Wersja D5LE charakteryzuje się ulepszonym systemem naprowadzania oraz nowymi komponentami elektronicznymi wprowadzonymi dla zastąpienia dotychczasowych ze względu na starzenie się technologii. Tridenty D5LE otrzymały nowe materiały w sekcjach napędu i głowic, co zwiększyło ich niezawodność i wydłużyło czas eksploatacji.
Strategic Weapon System Ashore jest podkreśleniem strategicznej roli US Navy w amerykańskim systemie odstraszania jądrowego, który pozostaje podstawą doktryny obronnej tego państwa. Pociski Trident D5 przenoszone przez okręty podwodne stanowią około 70% amerykańskiego arsenału jądrowego.
