Rdzenni Amerykanie pochodzą od tych praludzi. Mieli specjalny gen
Naukowcy odkryli, że denisowianie, wymarła grupa ludzi, pozostawili swój genetyczny ślad w genomie rdzennych Amerykanów. Gen MUC19, odziedziczony od denisowian, mógł odegrać kluczową rolę w adaptacji podczas zasiedlania obu Ameryk.
Badania opublikowane w "Science" wskazują, że denisowianie, wymarła grupa ludzi, pozostawili swój genetyczny ślad w genomie rdzennych Amerykanów - donosi Polska Agencja Prasowa. Gen MUC19, który odziedziczyli od denisowian, mógł odegrać kluczową rolę adaptacyjną podczas zasiedlania obu Ameryk tysiące lat temu.
Krzyżowanie się przodków
"Z biologicznego punktu widzenia identyfikujemy gen, który wydaje się być korzystny, ale którego funkcję nie do końca jeszcze poznaliśmy" - opisuje współautorka artykułu, Emilia Huerta-Sánchez z Brown University w USA. Jak dodaje, konieczne będą dalsze badania.
Przodkowie rdzennych Amerykanów mieli kontakt z denisowianami jeszcze w Eurazji, co zaowocowało dziedziczeniem pewnego procentu ich genów, w tym genu MUC19. Gen ten jest zaangażowany w produkcję białek tworzących śluzową barierę ochronną w układzie oddechowym i pokarmowym.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Naukowcy odkryli, że gen MUC19, odziedziczony po denisowianach, jest obecny w genomie współczesnych Latynosów oraz w archaicznych szkieletach z obu Ameryk. Wysoka częstotliwość występowania tej mutacji sugeruje, że mogła ona przynosić korzyści adaptacyjne, choć nie jest jasne, jakie dokładnie.
Te geny są obecne także u Szerpów
Prawdopodobnie gen MUC19 pomagał w zwalczaniu patogenów, z którymi zetknęli się prehistoryczni kolonizatorzy Ameryk. Emilia Huerta-Sánchez z Brown University podkreśla, że choć gen wydaje się korzystny, jego pełna funkcja wymaga dalszych badań - podaje PAP.
Denisowianie żyli między 300 tys. a 30 tys. lat temu. Ich nazwa pochodzi od jaskini Denisowa na Syberii, gdzie odkryto pierwsze szczątki. Kolejne znaleziska pochodzą z Tybetu i Tajwanu. Wcześniejsze badania dowiodły, że geny denisowian obecne są również w genomie Szerpów, pomagając im w życiu na dużych wysokościach.