"Oqab 44". Iran chwali się podziemną bazą lotniczą

IRNA (Islamic Republic News Agency) informuje, że "Oqab 44" (pol. "Orzeł 44") to jedna z kilku podziemnych baz lotniczych tego typu, które zostały wybudowane w Iranie w ciągu ostatnich lat. Oficjalna agencja prasowa Iranu nie podała jej dokładnej lokalizacji, zaznaczyła jednak, że tego takie obiekty powstają "pod górami w różnych miejscach". Pozwala to na przeprowadzanie "niespodziewanych operacji lotniczych z nieoczekiwanych miejsc w nieoczekiwanym czasie".

Podziemna baza "Oqab 44" ma być wyposażona m.in. w stanowiska alarmowe, stanowiska dowodzenia, hangary, punkty naprawa i konserwacji, urządzenia nawigacyjne oraz zbiorniki paliwa i służyć Siłom Powietrznym Islamskiej Republiki Iranu. W jej wnętrzu mogą być przechowywane np. myśliwce F-4 Phantom II lub rosyjskie myśliwce Suchoj Su-35. W połowie stycznia 2023 r. pojawiły się doniesienia, że państwo zamówiło ich pewną liczbę od Rosji. Eksperci sugerowali, że może to być element transakcji zakładającej wymianę myśliwców Su-35 na drony Shahed-136, których Rosjanie używają w Ukrainie, a maszyny dotrą do Iranu już w marcu.

Myśliwce Su-35 (w kodzie NATO kod Flanker-E+ lub Super Flanker) to najnowszy wariant maszyn z rodziny Su-27 (w kodzie NATO Flanker), czyli myśliwców przechwytujących, wykorzystywanych również do zapewniania sobie przewagi w powietrzu. Jak już informowaliśmy, Su-27 powstał pod koniec lat 70., jako radziecka odpowiedź na McDonnell Douglas F-15 Eagle - amerykański, ciężki myśliwiec przewagi powietrznej, który może operować w każdych warunkach atmosferycznych. Z kolei Su-35 jest rozwinięciem tej konstrukcji, bazującym na wiedzy i doświadczeniu, które zgromadzono od momentu powstania pierwszego Su-27.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Ten jednomiejscowy, dwusilnikowy myśliwiec wielozadaniowy może poruszać się z prędkością 2390 km/h, a jego maksymalny zasięg szacuje się na 3600 km. Podstawowym uzbrojeniem Su-35 jest działko przeciwlotnicze 30 mm GSz-30. Myśliwiec posiada też dwa węzły uzbrojenia na końcówce skrzydła oraz dwanaście węzłów uzbrojenia skrzydłowych i kadłubowych, co pozwala na przenoszenie szerokiej gamy broni. Mogą to być np. rakiety powietrze-powietrze, powietrze-ziemia, oraz bomby, w tym: rakiety R-73, bomby Kh-59, Kh-31, Wympieł R-27 czy FAB-250.

Shahed-136 (które Rosja miała otrzymać od Iranu za Su-35) to irańskie drony kamikaze produkowane w Shahed Aviation IRGC. Z dostępnych informacji wynika, że jest to amunicja krążąca (ang. loitering munition), która może formować tzw. rój. Ich dokładna specyfikacja nie jest znana, ale dron najprawdopodobniej ma efektywny zasięg lotu wynoszący tys. km i maksymalny zasięg 2,5 tys. km. Wiele wskazuje, że może przenosić głowicę o wadze 50 kg i lecieć na wysokości od 60 do nawet 4 tys. m z prędkością przelotową wynoszącą ok. 180 km/h.