Nowe usługi sieciowe w Windows 7

Konfiguracja sieci w małych, domowo-biurowych środowiskach często irytowała mniej doświadczonych użytkowników Windows. Wprowadzenie ustawień protokołów sieciowych, parametrów komunikacji bezprzewodowej oraz udostępniania plików, nie zawsze było łatwe i przyjemne.

Zmiany zawarte w Windows 7 mają na celu uproszczenie konfiguracji, a delikatna modyfikacja interfejsu umiejscowiła wszystkie elementy zarządzania w jednym punkcie.

Windows 7 przynosi wiele usprawnień. Dla użytkowników małych grup komputerów, najbardziej atrakcyjną nowością będzie możliwość konfiguracji sieci domowych. Praca w sieci domowej zdecydowanie ułatwia przeglądanie zasobów oraz dostęp do danych położonych na kilku rodzinnych komputerach. Kolejną korzystną zmianą jest wprowadzenie zespołu narzędzi do rozwiązywania problemów z komunikacją sieciową.

Zamiast błądzić po Internecie w poszukiwaniu opublikowanego rozwiązania, możesz szybko przeprowadzić podstawową diagnostykę kart sieciowych, komunikacji z udostępnieniami lub działania grupy domowej.

W nowym systemie przebudowano interfejs konfiguracji i przeglądania sieci. Jeśli znasz Windows Vista, zmiany odbierzesz jako poprawę ergonomii. Gdy twoim dotychczasowym środowiskiem był Windows XP, musisz zmienić stare przyzwyczajenia. Konfiguracja sieci wykonywana jest w jednym z elementów Panelu sterowania nazwanym Centrum sieci i udostępniania. Wprowadzasz tam wszystkie ustawienia, od podstawowych do zaawansowanych. Aby uprościć zakres udostępnianych informacji, dodano możliwość tworzenia zbiorów danych - bibliotek.

Pierwsze parametry konfiguracji sieci, być może nieświadomie, wprowadzasz w czasie instalacji Windows 7. W jednym z okien kreatora instalacji jesteś proszony o podanie nazwy komputera. Wprowadzana nazwa służy do rozpoznawania komputera w sieci, dlatego należy wpisać czytelny identyfikator stacji, np. Piotr-laptop. W następnych krokach instalator będzie żądał kolejnych informacji, aż dotrzesz do okna: Wybierz bieżącą lokalizację komputera.
Podstawowy wpływ na bezpieczeństwo komunikacji sieciowej ma środowisko pracy systemu. Gdy łączysz się z siecią w domu, zagrożenia są niewielkie. Jeśli pracujesz w miejscu publicznym, w twoim otoczeniu mogą znajdować się komputery, którym nie powinieneś ufać. Jeżeli w czasie instalacji Windows 7 proces instalatora wykryje kartę sieciową, zostaniesz poproszony o wskazanie lokalizacji sieci. Wybór lokalizacji ma na celu odpowiednie skonfigurowanie zabezpieczeń komputera. Gdy zmieniasz lokalizację, system automatycznie koryguje ustawienia zapory oraz zaawansowane parametry udostępniania. Windows 7 pozwala na wybór jednego z trzech trybów sieci:
- domowej
- firmowej
- publicznej

Opcja domowa i firmowa zezwalają na szeroki zakres komunikacji sieciowej. W trybie sieci domowej będziesz widział komputery i urządzenia pracujące obok ciebie oraz będziesz mógł współdzielić dane z systemami w ramach grupy domowej. Sieć firmowa nie pozwala na tworzenie grup domowych, ale przeglądanie zasobów jest obsługiwane bez przeszkód.

Najniższy poziom zaufania to sieć publiczna. W tym trybie wymiana danych z danych z innymi komputerami jest zabroniona, nie możesz także rozpoznawać stacji pracujących w sieci. Pamiętaj, że przy pierwszym połączeniu z nową siecią, przypisywany jest tryb publiczny. Żeby współdzielić zasoby z innymi komputerami, musisz otworzyć Centrum sieci i udostępniania i przestawić typ na przykład na Sieć domową. Oczywiście Windows 7 może pracować w jeszcze jednym trybie. Jest to Domena. Lokalizacja ta jest włączana automatycznie wtedy, gdy administrator sieci skonfiguruje komputer do pracy w domenie Active Directory.

Po zainstalowaniu Windows 7 warto sprawdzić, czy instalator dobrze poradził sobie z konfiguracją systemu. Do zarządzania ustawieniami sieci służy element Sieć i Internet w Panelu sterowania. W porównaniu z Windows Vista, Sieć i Internet zawiera znacznie mniej opcji. Do wyboru masz jedynie Centrum sieci i udostępniania, Grupę domową i Opcje internetowe. Pozostałe elementy, np. Centrum synchronizacji, zostały przeniesione w inne miejsce.

Najważniejszym komponentem kategorii Sieć i Internet jest Centrum sieci i udostępniania. Po kliknięciu odnośnika Centrum, system wyświetli informacje o typie połączenia, lokalizacji sieciowej oraz rodzaju interfejsu. Górna część Centrum udostępniania przedstawia ogólną mapę komunikacji sieciowej. Minimapa pokazuje twój komputer, typ sieci oraz informację o połączeniu lub braku połączenia z Internetem. Klikając każdą z ikon, przejdziesz do zasobów komputera, sieci lub uruchomisz przeglądarkę internetową.

Obok minimapy znajduje się odnośnik - Zobacz pełną mapę. Klikając link, zobaczysz obraz sieci zawierający komputery, urządzenia aktywne oraz model połączeń sieciowych. Za utworzenie mapy odpowiadają protokół Odnajdywanie topologii warstwy łącza (LLTD - Link Layer Topology Discovery) oraz funkcja Odnajdowanie sieci. Odnajdowanie sieci możesz wyłączyć w Zaawansowanych ustawieniach udostępniania.

W dolnej części ekranu znajdziesz zespół odnośników do zmiany ustawień sieci. Jeśli chcesz skonfigurować nowe połączenie, połączyć się z siecią, zarządzać konfiguracją grupy domowej lub przeprowadzić diagnostykę sieci, wybierz jedną z dostępnych opcji. Zwróć uwagę, że zaawansowane parametry sieciowe są dostępne w lewym panelu Centrum sieci i udostępniania. Oprócz wymienionego wcześniej łącza - Zmień zaawansowane ustawienia udostępniania, masz możliwość skonfigurowania szczegółowych parametrów każdego interfejsu sieciowego. Po kliknięciu odnośnika - Zmień ustawienia karty sieciowej, otrzymasz listę kart i połączeń dostępnych na twoim komputerze.

Grupa domowa jest nową funkcją, ułatwiającą wymianę danych rozmieszczonych w małej sieci. W poprzednich wersjach Windows, dostęp do folderów i drukarek był realizowany za pomocą kont użytkowników albo bazował na specjalnym koncie systemowym o nazwie Gość. Jeśli chciałeś kontrolować dostęp przez konta użytkowników, możliwe były trzy rozwiązania. Pierwsze polegało na założeniu specjalnego użytkownika, którego nazwę i hasło wpisywałeś przy podłączaniu się do zasobów określonej stacji. Drugie opierało się na dublowaniu kont. W praktyce oznaczało to konieczność utworzenia na każdym komputerze, użytkowników o takiej samej nazwie i haśle. Im więcej systemów, tym więcej kont i haseł. Trzecie rozwiązanie było najłatwiejsze. Polegało na
upublicznieniu nazwy konta i hasła wykorzystywanego do komunikacji z pojedynczym systemem. Podłączając się np. do komputera Jacek-PC, klient sieci wiedział, że należy wpisać nazwę konta Jacek i hasło 12345.

Żadna z proponowanych opcji nie zapewniała odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa ani prostoty konfiguracji. Łatwym, choć mało bezpiecznym sposobem, było kontrolowanie dostępu przez konto Gościa. Niestety przy tej konfiguracji każdy członek sieci mógł podłączyć się do twojego komputera.

Komunikacja sieciowa w Grupie domowej została zaprojektowana tak, by zapewnić łatwy i nieco wyższy poziom bezpieczeństwa. Jako mechanizm kontroli dostępu stosowane jest silne, sugerowane przez system hasło. Po wpisaniu haseł na każdym komputerze sieciowym, otrzymasz dostęp do bibliotek opublikowanych przez lokalnego użytkownika. Poruszanie się między zasobami stacji jest bardzo proste. Wszystkie systemy należące do Grupy domowej są umieszczone w specjalnym folderze w Eksploratorze Windows.

więcej w serwisie PC World Komputer »