Mikroskopijne drobiny tworzyw sztucznych są obecne niemal wszędzie i stanowią jedno z głównych obciążeń środowiska. Na domiar złego okazuje się, że mikroplastik potrafi przemycać również inne toksyczne substancje.
Do niepokojących wniosków doszli niemieccy badacze z Centre Hereon w Geesthacht. W ramach eksperymentu przetestowali oni 55 metali i półmetali, sprawdzając z jaką łatwością ich atomy przyczepiają się do drobin powszechnie spotykanych tworzyw sztucznych: polietylenu oraz politereftalanu etylenu (PET). Badanie wykazało, że niektóre metale wyjątkowo chętnie gromadzą się wokół mikroplastiku, tworząc niebezpieczną mieszankę.
Szczególnie łatwo w związki z plastikiem wchodzą arsen, ołów, żelazo, chrom, cyna oraz metale ziem rzadkich. Na drugim biegunie leżą natomiast miedź, kobalt i kadm – które niemal w ogóle nie przyklejają się do tworzyw sztucznych. Przy okazji zauważono, że molekuły polietylenu zwykle wiążą ze sobą znacznie więcej atomów metalu niż PET.
Rezultaty badania są istotne, ponieważ mikroplastik obecny w glebie i oceanach jest spożywany zarówno przez zwierzęta jak i ludzi. A skoro do naszych organizmów trafiają tworzywa sztuczne, to również wszelkie stowarzyszone z nimi substancje. Zespół Larsa Hildebrandt sprawdził również ten aspekt.
Badacze umieścili połączone drobiny (plastik + metal) w roztworach imitujących warunki chemiczne panujące w żołądku. Okazało się, że w umiarkowanie kwaśne środowisko soków żołądkowych wystarczy, aby mikroplastik wypuścił metal. Jako, że mogą być to atomy arsenu czy ołowiu – pierwiastków uważanych za trujące – to niezbyt dobra wiadomość.
"Wyniki eksperymentu potwierdzają, że cząsteczki mikroplastiku, gdy są wchłaniane przez organizm, działają jak rodzaj konia trojańskiego, wprowadzającego do naszych ciał metale" – podsumowuje Hildebrandt.
Więcej informacji znajdziesz w źródle: L. Hildebrandt, F. Nackab, T. Zimmermann, Microplastics as a Trojan horse for trace metals, "Journal of Hazardous Materials Letters".
