Masz ciekawskie dziecko? To dobrze, pewnie mu tak zostanie!
Czy można mówić o wrodzonej ciekawości u dzieci? I czy ta ciekawość znika wraz z wiekiem? Na te pytania postanowiły odpowiedzieć badaczki z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa.
Ciekawość świata jest ważna.
Pierwsze badanie dotyczące ciekawości niemowląt przeprowadziły kierowniczki Laboratorium Rozwoju Dziecka przy Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Baltimore. Do tej pory, tego typu cechy jeśli już były poddawane testom, to raczej u dorosłych lub starszych dzieci – w związku z czym niewiele wiedzieliśmy o życiu umysłowym człowieka w okresie przed nabyciem umiejętności mówienia.
Metoda wykorzystana przez badaczki polegała na pokazywania niemowlętom rzeczy i zachowań odbiegających od normy, na różny sposób zaskakujących – w rodzaju różnorodnych "magicznych sztuczek" – i mierzeniu czasu skupienia ich uwagi.
W ramach eksperymentu przebadano 65 dzieci, które nie ukończyły jeszcze pierwszego roku życia. Niektórym pokazywano zwyczajne zabawki, innym sztuczki w rodzaju znikania przedmiotów albo przenikania przez ścianę. Po sześciu miesiącach przeprowadzono powtórny sprawdzian. "Odkryliśmy, że dzieci, które naprawdę długo patrzyły na magiczne przedmioty w wieku 11 miesięcy, były nimi tak samo zainteresowane w wieku 17 miesięcy" – powiedziała współautorka pracy, Jasmina Perez.
Zespół chciał zorganizować jeszcze jedną turę doświadczenia, ale z powodu pandemii udało się jedynie przeprowadzić ankietę wśród rodziców. Jednak nawet tu wyniki były zgodne z oczekiwaniami. Dzieci, które już na początku wykazywały wyjątkowe zainteresowanie nietypowymi zjawiskami, w miarę rozwoju nie traciły swojej ciekawości.
"Jednym z powodów, dla których te wyniki są ekscytujące, jest to, że otwierają drzwi na wiele innych ważnych pytań. (…) Co to oznacza dla dzieci w przyszłości? Czy te dzieciaki będą również bardziej ciekawskie w gimnazjum? Czy te dzieci zdobędą najwyższe wyniki w egzaminach szkolnych lub testach IQ? Ta sprawa aż prosi się o dłuższą obserwację" – podsumowuje Lisa Feigenson.
