Leonardo da Vinci wyprzedził Newtona. Pojął grawitację sto lat wcześniej
Isaac Newton jest uznawany za pierwszą osobę, która sformułowała teorię grawitacji w drugiej połowie XVII wieku – zainspirowany, jak mówi legenda, spadającym jabłkiem. Jednakże, jak wskazuje nowe badanie, podstawowe aspekty działania grawitacji jej wpływu na organizm człowieka, zostały rozpoznane przez Leonarda da Vinci ponad sto lat wcześniej.
W przypadku Leonarda, jego rozmyślanie dotyczyło piasku wysypującego się ze słoja. Wizjoner zdał sobie sprawę, że jeśli słoik byłby przesuwany wzdłuż poziomej płaszczyzny z tą samą prędkością co siła pociągająca ziarna w dół, piasek utworzyłby przeciwprostokątną trójkąta. Zrozumienie zmiany prędkości spadającego przedmiotu w czasie stanowi kluczowy krok w drodze do znalezienia stałej grawitacyjnej na Ziemi.
Naukowcy z Caltech dokopali się do zeszytów Leonarda, w których zawarł on swoje przemyślenia na temat grawitacji. Ich badanie polegało na analizie diagramów znajdujących się w zdigitalizowanych notatnikach Leonarda, w tym szkiców trójkątów przedstawiających związek między ruchem naturalnym, kierunkowym a wyrównaniem ruchu – rozpoznającym grawitację jako rodzaj przyspieszenia.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Leonardo da Vinci badał grawitację 100 lat przed Newtonem
"Około 500 lat temu Leonardo da Vinci próbował odkryć tajemnicę grawitacji i jej związku z przyspieszeniem poprzez serię genialnych eksperymentów kierowanych wyłącznie przez jego wyobraźnię i mistrzowskie techniki eksperymentalne" – piszą badacze w pracy naukowej opublikowanej w czasopiśmie akademickim Leonardo.
Ta stała grawitacyjna została później wykorzystana przez Newtona do zdefiniowania swoich praw ruchu (w tym grawitacji) i przez Alberta Einsteina w jego ogólnej teorii względności. Leonardo wiedział, że odkrył coś niezwykłego, ale na tamten moment nie wiedział, z czym dokładnie ma do czynienia.
W pracy naukowej zauważono, że mimo pewnych błędów w obliczeniach, replikacje eksperymentów Leonarda da Vinci w laboratorium wykazały, że jego algorytm obliczył trudno mierzalną stałą grawitacji (G) z dokładnością wynoszącą 97 proc. w porównaniu do metod i równań stosowanych współcześnie.
"Rozwijając podejście równoważności geometrycznej w celu zademonstrowania praw ruchu, Leonardo wykazał się niezwykłym zrozumieniem dynamiki spadających obiektów, unikając potrzeby poznania dokładnej wartości G, o ile przyjmiemy, że G reprezentuje tempo zmian prędkości lub przyspieszenia" – piszą badacze, podkreślając, że podziwiają metody Leonarda da Vinci, który korzystał z tego, co było dostępne w tamtych czasach – głównie geometrii – i wykorzystywał to do badania czegoś nieznanego. Ta sama metoda wciąż może być stosowana w dzisiejszej nauce.
Konrad Siwik, dziennikarz Wirtualnej Polski
