Leonardo da Vinci wyprzedził Newtona. Pojął grawitację sto lat wcześniej

W przypadku Leonarda, jego rozmyślanie dotyczyło piasku wysypującego się ze słoja. Wizjoner zdał sobie sprawę, że jeśli słoik byłby przesuwany wzdłuż poziomej płaszczyzny z tą samą prędkością co siła pociągająca ziarna w dół, piasek utworzyłby przeciwprostokątną trójkąta. Zrozumienie zmiany prędkości spadającego przedmiotu w czasie stanowi kluczowy krok w drodze do znalezienia stałej grawitacyjnej na Ziemi.

Naukowcy z Caltech dokopali się do zeszytów Leonarda, w których zawarł on swoje przemyślenia na temat grawitacji. Ich badanie polegało na analizie diagramów znajdujących się w zdigitalizowanych notatnikach Leonarda, w tym szkiców trójkątów przedstawiających związek między ruchem naturalnym, kierunkowym a wyrównaniem ruchu – rozpoznającym grawitację jako rodzaj przyspieszenia.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

"Około 500 lat temu Leonardo da Vinci próbował odkryć tajemnicę grawitacji i jej związku z przyspieszeniem poprzez serię genialnych eksperymentów kierowanych wyłącznie przez jego wyobraźnię i mistrzowskie techniki eksperymentalne" – piszą badacze w pracy naukowej opublikowanej w czasopiśmie akademickim Leonardo.

Ta stała grawitacyjna została później wykorzystana przez Newtona do zdefiniowania swoich praw ruchu (w tym grawitacji) i przez Alberta Einsteina w jego ogólnej teorii względności. Leonardo wiedział, że odkrył coś niezwykłego, ale na tamten moment nie wiedział, z czym dokładnie ma do czynienia.

W pracy naukowej zauważono, że mimo pewnych błędów w obliczeniach, replikacje eksperymentów Leonarda da Vinci w laboratorium wykazały, że jego algorytm obliczył trudno mierzalną stałą grawitacji (G) z dokładnością wynoszącą 97 proc. w porównaniu do metod i równań stosowanych współcześnie.

"Rozwijając podejście równoważności geometrycznej w celu zademonstrowania praw ruchu, Leonardo wykazał się niezwykłym zrozumieniem dynamiki spadających obiektów, unikając potrzeby poznania dokładnej wartości G, o ile przyjmiemy, że G reprezentuje tempo zmian prędkości lub przyspieszenia" – piszą badacze, podkreślając, że podziwiają metody Leonarda da Vinci, który korzystał z tego, co było dostępne w tamtych czasach – głównie geometrii – i wykorzystywał to do badania czegoś nieznanego. Ta sama metoda wciąż może być stosowana w dzisiejszej nauce.