Jego szczątki znaleziono w Niemczech. Starożytny krokodyl zamieszkiwał dawne morza

Doskonale zachowana czaszka i kręgi szyjne Enalioetes schroederi zostały odkryte ponad sto lat temu przez niemieckiego architekta D. Hapke w kamieniołomie w Sachsenhagen w pobliżu Hanoweru, jak donosi serwis Sci News. Niestety skamieniałości starożytnego gatunku zaginęły w czasie II wojny światowej, ale po latach udało się je odnaleźć w Muzeum Minden w Niemczech Zachodnich.

Początkowo nowy gatunek był badany przez Henry’ego Schroedera z Prussian Geological Survey w Berlinie. To na jego cześć naukowcy, którzy kontynuowali w późniejszym czasie analizy, nazwali starożytnego krokodyla. Jak wyjaśniają na łamach czasopisma "Journal of Systematic Palaeontology", Enalioetes schroederi był członkiem rodziny morskich krokodylomorfów Metriorhynchidae. Jest ona najbardziej znana z okresu jurajskiego, a skamieniałości należących do niej gatunków znacznie rzadziej pochodzą z okresu kredy.

Przedstawiciele Metriorhynchidae byli w pełni przystosowani do życia w morzu. Rozwinęli liczne cechy anatomiczne, które im to ułatwiły. Mowa tutaj m.in. o wydłużonych i bardziej opływowych czaszkach o mniejszym ciężarze, ale też mniejszej masie żeber i kości udowych, co było efektem ich większej porowatości. Metriorhynchidae charakteryzowały się również krótkimi przednimi kończynami, które przypominały wiosła, oraz większymi tylnymi kończynami, przypominającymi te, posiadane przez krokodyle.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Dr Mark Young z University of Edinburgh's School of GeoSciences, który był zaangażowany w badanie, zauważył: "Enalioetes daje nam nowy wgląd w to, jak Metriorhychide ewoluowały w okresie kredowym. W okresie jurajskim Metriorhychide ewoluowały z planem budowy ciała radykalnie różniącym się od innych krokodyli — płetwy, płetwa ogonowa, utrata kostnego pancerza i gładka, pozbawiona łusek skóra. Zmiany te były adaptacją do coraz bardziej morskiego trybu życia. Enalioetes pokazuje nam, że ten trend utrzymywał się w okresie kredowym".

Jak wyjaśnił Young, świadczą o tym m.in. większe oczy oraz budowa uszu starożytnego krokodyla, dzięki którym "Enalioetes prawdopodobnie pływał szybciej" niż inne Metriorhychide. Eksperci uważają, że Enalioetes schroederi żywił się różnymi zdobyczami, w tym szybko poruszającymi się zwierzętami, takimi jak np. kałamarnice i ryby. Mógł też żerować na innych gadach morskich.