Tempo topnienia lodowców. Naukowcy mają nowe informacje
Najnowsze badania wykazały rosnące tempo topnienia lodowców na Ziemi. Niesie to za sobą poważne konsekwencje. Mowa przede wszystkim o utracie zasobów słodkiej wody.
lodowiec w Antarktyce
Międzynarodowa grupa naukowców opublikowała wyniki badań, które pokazują, że tempo topnienia lodowców znacząco wzrosło w ostatniej dekadzie. Efektem tego procesu jest nie tylko wzrost poziomu mórz, ale także ubytek zasobów słodkiej wody. Nad badaniami pracowało 35 zespołów naukowców, a ich wyniki zostały opublikowane w magazynie "Nature".
Od 2000 r. lodowce traciły rocznie średnio 273 mld ton lodu, co przyczyniło się do wzrostu poziomu mórz o 18 mm. W ciągu ostatnich dwóch dekad lodowce straciły ok. 5 proc. swojej objętości. Istotny jest ubytek zaobserwowany w Europie Środkowej. Wyniósł on aż 39 proc. Badania były częścią projektu Glacier Mass Balance Intercomparison Exercise (Glambie), koordynowanego przez World Glacier Monitoring Service.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Michael Zemp, jeden z liderów badania, podkreślił, że "zebraliśmy 233 szacunki zmian masy lodowców w różnych regionach pochodzące od około 450 ekspertów z 35 zespołów badawczych". Projekt Glambie dostarczył nowych informacji na temat regionalnych trendów i zmienności rocznej.
Mniej słodkiej wody
Lodowce są kluczowym źródłem słodkiej wody, szczególnie dla społeczności w Azji Środkowej i środkowych Andach. Topnienie lodowców powoduje znaczącą utratę zasobów słodkiej wody, co podkreśliła badaczka Inés Dussaillant.
- Lodowce stanowią kluczowe zasoby słodkiej wody, szczególnie dla lokalnych społeczności w Azji Środkowej i środkowych Andach, gdzie w największym stopniu odpowiadają za odpływ wody w cieplejszych i suchych sezonach – dodała.
Rola agencji kosmicznych
Wyniki badań były możliwe dzięki współpracy z agencjami kosmicznymi i misjami satelitarnymi. Noel Gourmelen, współautor opracowania, zaznaczył, że misje satelitarne realizowane są w taki sposób, by umożliwić obserwację lodowców. Programy takie jak europejski Copernicus CRISTAL opierają się na wynikach misji CryoSat ESA.
Badania były finansowane przez program Science for Society w ramach programu FutureEO Europejskiej Agencji Kosmicznej, z udziałem International Association for Cryospheric Sciences oraz innych partnerów instytucjonalnych.
