"Fabryka tłuszczu" sprzed 125 tys. lat. Naukowcy zaskoczeni technologią naszych przodków
Nasi dawni kuzyni, neandertalczycy, mogli być znacznie bardziej zaawansowani, niż dotychczas sądzono. Najnowsze badania ujawniają, że już 125 000 lat temu potrafili oni na masową skalę pozyskiwać bogaty w kalorie tłuszcz z kości zwierzęcych.
Artystyczna wizualizacja "fabryki tłuszczu"
Międzynarodowy zespół badaczy z Centrum Archeologicznego MONREPOS i Uniwersytetu w Lejdzie odkrył na stanowisku Neumark-Nord w środkowych Niemczech dowody na istnienie prehistorycznej "fabryki tłuszczu". Analiza dziesiątek tysięcy fragmentów kości należących do co najmniej 172 dużych ssaków, takich jak jelenie, konie i tury, wykazała, że neandertalczycy nie tylko rozbijali je, by dostać się do szpiku, ale stosowali znacznie bardziej skomplikowany proces.
Technologia neandertalczyków wyprzedzająca epokę
Badanie, którego wyniki opublikowano na łamach czasopisma Science Advances, wykazało, że kości były systematycznie kruszone na drobne kawałki przy użyciu kamiennych młotów i kowadeł, a następnie prawdopodobnie gotowane w wodzie. Pozwalało to na wytopienie i zebranie cennego tłuszczu, który jest jednym z najbardziej kalorycznych źródeł pożywienia. Taka technologia, wymagająca dużego nakładu pracy, planowania i narzędzi, była dotychczas przypisywana wyłącznie ludziom współczesnym (Homo sapiens) i uważano, że pojawiła się o 80 000 lat później.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Odkrycie w Neumark-Nord może fundamentalnie zmienić nasze postrzeganie neandertalczyków. Zdaje się dowodzić, że posiadali oni zaawansowaną wiedzę na temat wartości odżywczych i potrafili stosować złożone techniki, aby maksymalnie wykorzystać upolowaną zwierzynę. Tłuszcz był kluczowym elementem diety, zwłaszcza w okresach, gdy inne źródła pożywienia mogły być ograniczone, a jego pozyskiwanie mogło chronić przed tzw. "zatruciem białkowym", groźnym przy diecie opartej wyłącznie na chudym mięsie.
Co więcej, fakt, że neandertalczycy transportowali części tusz nad brzeg jeziora, gdzie odbywała się "produkcja", sugeruje, że ich obozowiska były bardziej stacjonarne, a grupy społeczne mogły być większe niż dotychczas zakładano.
