Egipcjanie wiedzieli już wcześniej? Kosmiczny sztylet Tutenchamona to nie przypadek

Serwis IFL Science zwraca uwagę na analizę egiptiolog Victorii Almansa-Villatoro, która ukazała się na łamach serwisu "Sapiens". Według badaczki hieroglify sugerują, że starożytni Egipcjanie mieli świadomość, że meteoryty pochodzą z kosmosu. Zdaniem innej ekspertki, Diane Johnson, która swoje spostrzeżenia przedstawiła na łamach "The Conversation", istotna wskazówka ma znajdować się m.in. w egipskim słowie oznaczającym żelazo - "bi-An-pt". Można je dosłownie przetłumaczyć jako "żelazo z nieba".

"Nie wiadomo, dlaczego to nowe słowo pojawia się obecnie w dokładnie takiej formie, ale później zostało zastosowane do całego metalicznego żelaza. Oczywistym wyjaśnieniem nagłego pojawienia się tego słowa byłoby poważne uderzenie lub duży deszcz meteorytów" - wyjaśniała Johnson.

Żelazo w Egipcie zaczęło pojawiać się jeszcze przed epoką żelaza, która rozpoczęła się ok. 3300 lat temu. Almansa-Villatoro wspomina, że najstarszymi zidentyfikowanymi żelaznymi przedmiotami na świecie są małe koraliki pochodzące z pochówku w Gerzeh, wiosce liczącej ok. 5300 lat w północnym Egipcie. Innymi znanymi przedmiotami są amulet znaleziony w mającym 4000 lat grobowcu królowej Aashyet w Deir el-Bahari i sztylet Tutanchamona.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Analiza tej broni przeprowadzona przez badaczy z Włoch i Egiptu, kierowanych przez dr Danielę Comelli z Wydziału Fizyki Politechniki w Mediolanie wykazała, że nie pochodzi ona z Ziemi. Eksperci wykorzystując spektrofluorymetrię ustalili skład głowni sztyletu. Okazało się, że zawiera ona w sobie 88 proc. żelaza, 10,8 proc. niklu i 0,6 proc. kobaltu. Są to proporcje niespotykane w przypadku przedmiotów wykonanych z ziemskiego żelaza, ale powszechne np. w meteorytach żelaznych.

Warto również wspomnieć, że zdaniem Victorii Almansa-Villatoro najwcześniejsze znane egipskie wzmianki o żelazie, łączące go z niebem pochodzą z "Tekstów Piramid". Jest to zbiór inskrypcji wyrytych na wewnętrznych ścianach piramid, w których pochowano egipskich królów i królowe z okresu od V do VIII dynastii, rządzących ok. 4400–4100 lat temu. Jak wyjaśnia ekspertka w "Sapiens", wspomniane teksty najprawdopodobniej były liturgiami pogrzebowymi i dostarczają wglądu w egipskie rozumienie Wszechświata.

"Inskrypcje przedstawiają niebo jako żelazną misę zawierającą wodę, której kawałki mogą spaść na Ziemię w postaci meteorytów lub deszczu. Ale tę scenę niełatwo uchwycić na podstawie powierzchownej lektury tekstów, zwłaszcza w tłumaczeniu. Jest ona zawarta w metaforach i rozłożona na kilka niepowiązanych ze sobą fragmentów" - podkreśliła Almansa-Villatoro.

To właśnie zrozumienie metafor i połączenie różnych fragmentów doprowadziło badaczkę do takich wniosków. W artykule zwraca uwagę m.in. na żelazną misę przedstawiającą niebo, zamienne stosowanie słów żelazo i niebo, czy wierzenia dotyczące bogini Nut, która uosabiała niebo. Podkreśla też, że "w Egipcie 4400 lat temu słowo oznaczające żelazo mogło po prostu oznaczać niebo, ponieważ Egipcjanie wiedzieli, że żelazo jest częścią nieba".

Victorii Almansa-Villatoro ma również świadomość, że "niektórzy uczeni słusznie odrzucają możliwość istnienia tej starożytnej wiedzy", ponieważ uderzenia meteorytów w naszą planetę wciąż pozostają rzadkimi zdarzeniami i niełatwo być ich świadkiem. Doniesienia o nich są jednak znane od wielu lat, co nie wyklucza, że starożytni Egipcjanie prawdopodobnie odkryli pochodzenie meteorytów tysiące lat temu.