Co dzieje się z ciałem, w które trafia pocisk?

Jak zachowuje się pocisk w ciele człowieka? Czy fontanny krwi i natychmiastowe unieszkodliwienie przeciwnika po strzale, które zdarza się oglądać w filmach, są prawdą? Dlaczego postrzał powoduje tak skomplikowane obrażenia wewnątrz ciała?

Po zetknięciu z organizmem człowieka pocisk nie tylko drąży w nim tunel, ale przede wszystkim miażdży dość duży obszar tkanek. Powstaje fala, którą można porównać do tej, jaką widać na wodzie po wrzuceniu do niej kamienia. Sąsiadujące ze sobą tkanki gwałtowanie się przemieszczają, tworząc - chwilowo bardzo dużą - jamę rany.

Co ciekawe, niektóre "elastyczne" narządy oraz mięśnie mogą bez większego uszczerbku przetrwać takie zderzenie. Z kolei np. wątroba po spotkaniu z pociskiem może zamienić się w krwawą papkę.

Na zdjęciu jabłko, przez które właśnie przeleciał pocisk.

Jak zachowuje się pocisk w ciele człowieka? Czy fontanny krwi i natychmiastowe unieszkodliwienie przeciwnika po strzale, które zdarza się oglądać w filmach, są prawdą? Dlaczego postrzał powoduje tak skomplikowane obrażenia wewnątrz ciała?

Po zetknięciu z organizmem człowieka pocisk nie tylko drąży w nim tunel, ale przede wszystkim miażdży dość duży obszar tkanek. Powstaje fala, którą można porównać do tej, jaką widać na wodzie po wrzuceniu do niej kamienia. Sąsiadujące ze sobą tkanki gwałtowanie się przemieszczają, tworząc - chwilowo bardzo dużą - jamę rany.

Co ciekawe, niektóre "elastyczne" narządy oraz mięśnie mogą bez większego uszczerbku przetrwać takie zderzenie. Z kolei np. wątroba po spotkaniu z pociskiem może zamienić się w krwawą papkę.

Na zdjęciu jabłko, przez które właśnie przeleciał pocisk.

Obrażenia wywołane przez pociski są o wiele bardziej rozległe niż można przypuszczać - objętość uszkodzonych tkanek jest około trzydzieści razy większa od objętości pocisku.

Jeśli ciało zostaje przebite na wylot (pojawia się wówczas rana wylotowa), uszkodzenia są mniejsze, niż w przypadku utkwienia kuli wewnątrz ciała.

Na zdjęciu pocisk przeszywający surowe jajko.

Jeśli pocisk, które wniknął do ciała, napotka na swojej drodze kość, może roztrzaskać ją powodując wieloodłamowe złamanie, utkwić w niej, a nawet odbić się, powodując coś w rodzaju wewnętrznego rykoszetu. W tym ostatnim przypadku obrażeniu ulega jeszcze większa objętość tkanek miękkich.

Na zdjęciu pocisk, który trafił w ołówek.

Temperatura pocisku jest na tyle wysoka, że może on dosłownie przypalić tkanki znajdujące się na jego drodze.

Na zdjęciu widać wypaloną w karcie do gry drogę, którą przebył pocisk.

Pociski wystrzelone z pistoletów przemieszczają się z prędkością 200-400 m/s. Te, które opuściły lufę karabinu osiągają 800 -1000 m/s.

M.in. to właśnie prędkość decyduje o tym, jak poważne będą odniesione rany. Inny istotny czynnik to odległość, którą pocisk pokonuje zanim uderzy w ciało. Oczywiście, postrzał z bliska jest bardziej niebezpieczny ze względu na dużą energię, którą zachowuje kula w pierwszej fazie lotu.

Na zdjęciu widać co pozostało po przelocie pocisku przez trzy balony ustawione w jednej linii.

Wbrew temu, co pokazuj nam czasem twórcy filmów akcji, po postrzale nie ginie się wcale natychmiast, chyba, że pocisk trafi w głowę i poważnie uszkodzi mózg. Szybka śmierć czeka także tych, którzy zostaną postrzeleni w serce lub jedną z większych tętnic - np. aortę czy tętnicę szyjną lub udową.

Najczęściej ofiary postrzałów giną z powodu stopniowej utraty krwi, którą trudno jest zatamować w przypadku uszkodzenia kilku naczyń krwionośnych i silnie ukrwionych narządów wewnętrznych.

Na zdjęciu pocisk przeszywający czekoladowy batonik.