Po I wojnie w Zatoce Perskiej, na pustynnych rubieżach Kuwejtu i Iraku zalegały tony porzuconych i zniszczonych pojazdów wojskowych. Dzisiaj cały ten złom zebrano w jednym miejscu, które utworzyło prawdziwe cmentarzysko czołgów.
Po I wojnie w Zatoce Perskiej, na pustynnych rubieżach Kuwejtu i Iraku zalegały tony porzuconych i zniszczonych pojazdów wojskowych. Dzisiaj cały ten złom zebrano w jednym miejscu, które utworzyło prawdziwe cmentarzysko czołgów.
Cmentarzysko czołgów
Tuż po rozpadzie ZSRR i zjednoczeniu Niemiec prezydent Iraku - Saddam Husajn - dostrzegł szansę dla swojego kraju na błyskawiczne wzbogacenie i zajęcie nowych ziem. Po trwającej 8 lat wojnie z Iranem, która zakończyła się w 1988 roku, skarbiec dyktatora był pusty, a Irak tonął w miliardowych długach zaciągniętych na prowadzenie wojny.
Cmentarzysko czołgów
Husajn liczył, że polityczne zawirowania w Europie odwrócą uwagę od jego planów. W 1990 roku irackie wojska wkroczyły na teren Kuwejtu. Oficjalnie pod pretekstem dawnych zaszłości między dwoma bliskowschodnimi krajami, ale wszyscy wiedzieli, że tak naprawdę chodziło ropę. Dużo ropy. Kuwejckie zasoby ropy naftowej są drugimi najbogatszymi na świecie - więcej "czarnego złota" posiada tylko Arabia Saudyjska.
Cmentarzysko czołgów
Saddam Husajn przeliczył się jednak w swojej ocenie reakcji zachodniego świata. Gdy idzie o ropę naftową, kraj taki jak Irak nie mógł zaburzyć ustalonego porządku. Przeciw irackiej inwazji zawiązała się koalicja wojskowa pod dowództwem Amerykanów i z mandatem ONZ. W pierwszej kolejności zabezpieczono Arabię Saudyjską, na wypadek gdyby siły dyktatora chciały zająć również jej złoża ropy.
Cmentarzysko czołgów
Następnie ONZ postawiło Husajnowi ultimatum - miał wycofać wojska z Kuwejtu do 15 stycznia 1991 roku. Gdy to nie nastąpiło, siły koalicyjne rozpoczęły operację "pustynna burza" - zaatakowały i wypędziły agresorów z okupowanego terytorium. Ofensywa lądowa trwała zaledwie 3 dni. 28 lutego 1991 roku prezydent George H. W. Bush ogłosił zwycięstwo i wyzwolenie Kuwejtu.
Cmentarzysko czołgów
Operacja "pustynna burza" była skazana na sukces. Trzonem irackich wojsk lądowych były czołgi Typu 69 oraz T-72. Te pierwsze są chińską konstrukcją, odpowiednikiem radzieckich T-55, a do Iraku trafiały w dużych ilościach przez Arabię Saudyjską jako uzupełnienie strat poniesionych w wojnie z Iranem.
Cmentarzysko czołgów
Czołgi T-72 to z kolei konstrukcja radziecka, choć Irak sam produkował posiadane przez siebie jednostki. Oba typy czołgów posiadanych przez irackie wojsko nie mogły się równać z czołgami międzynarodowej koalicji.
Cmentarzysko czołgów
Wśród pojazdów, które stawiły czoła irackiej armii były takie konstrukcje, jak: amerykańskie M1 Abrams, brytyjskie Challenger 1 czy nawet kuwejckie M-84AB. Co więcej, Irakijczycy musieli nawigować na podstawie charakterystycznych punktów terenu i dróg, podczas gdy wojska koalicyjne miały do dyspozycji GPS, co dawało im ogromną przewagę taktyczną.
Cmentarzysko czołgów
I wojna w Zatoce Perskiej zakończyła się nie tylko szybko, ale i krwawo dla Irakijczyków. Szacuje się, że straty wśród wojsk Saddama Husajna wyniosły od 20 do 36 tys. żołnierzy i 75 tys. rannych.
Cmentarzysko czołgów
Po stronie wojsk koalicji, w operacji "pustynna burza" życie straciło ok. 500 żołnierzy, z czego tylko połowa zginęła z rąk wroga - pozostałe śmierci nastąpiły w wyniku wypadku lub ognia przyjacielskiego.
_ GB/JG/JG _
