Chmury są naprawdę ciężkie. Ich masa może zaskoczyć

Chmury, choć kojarzą nam się z lekkością, wcale lekkie nie są. Fizycy wiedzą, w jaki sposób dokładnie określić ich masę. Są one naprawdę ciężkie, a mimo to nie spadają na ziemię.

Choć chmury na niebie wyglądają jak lekkie, puszyste obłoki, w rzeczywistości są to naprawdę ciężkie obiekty, składające się z wody. W zależności od rodzaju chmury mogą one osiągać różną masę. Wszystko zależy bowiem od ich gęstości i objętości.

Jak czytamy w serwisie fizykwyjasnia.pl, chmura kłębiasta, nieprzezroczysta typu cumulus, ma gęstość 0,5 grama na metr sześcienny. Dla wyobrażenia można przyjąć, że mamy w tym przypadku do czynienia z jedną kroplą wody na każdy metr sześcienny chmury. Pojedynczy cumulus ma objętość zbliżoną do jednego kilometra sześciennego.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Oznacza to, że w jednej chmurze kłębiastej znajduje się 500 ton wody. Słoń afrykański waży między 3 a 6 ton, więc dla uproszczenia możemy założyć, że pojedyncza chmura waży tyle, co sto słoni albo co 12 w pełni załadowanych samochodów ciężarowych z naczepami.

Chmury cumulonimbus, czyli chmury kłębiaste deszczowe, są znacznie gęstsze, a przy tym cechują się one większą objętością. Chmura taka może mieć bowiem kilkanaście kilometrów wysokości i szerokość rzędu 10-20 kilometrów. Jeśli założyć, że chmura taka ma kształt bliski koła o średnicy 10 km, to jej objętość wynosi ok. 785 kilometrów sześciennych. Przyjmijmy, że gęstość wody w tego rodzaju chmurze to ok. 2 gramy na metr sześcienny.

Przy takich warunkach masa chmury to ok. 1,5 miliona ton. Jest to masa niewyobrażalna. Aby móc ją nieco zwizualizować, możemy przyrównać ją na przykład do masy wieży Eiffla, która wynosi ok. 10 tys. ton, czyli jedna chmura deszczowa waży tyle, ile 150 wież Eiffla. Pojedyncza chmura może ważyć też tyle, ile łącznie waży 10 załadowanych kontenerowców.

Najlżejsze chmury to chmury pierzaste. Ich gęstość wynosi raptem kilka gramów na kilometr sześcienny. Chmury te nie powodują opadów deszczu.

Chmury, mimo że są ciężkie, nie spadają. Jest to związane z rozmiarem pojedynczych kropli. Utrzymują się one dzięki sile oporu powietrza. Dla kropel wody prędkość graniczna powietrza, które pozwala na utrzymanie się chmur, wynosi między 30 a 45 km/h. Prądy wznoszące uniemożliwiają kroplom spadanie na ziemię.