Zorza polarna - najpiękniejsze naturalne zjawisko, skąd się bierze i gdzie powstaje

Zorza polarna, inaczej Aurora borealis albo światła północy to zjawisko występujące na Ziemi głównie za kołami podbiegunowymi. Jest skutkiem promieniowania słonecznego, które zostaje schwytane przez pole magnetyczne naszej planety.

Łacińska nazwa aurora borealis pochodzi od greckiej bogini świtu Aurory i greckiego boga północnego wiatru Boreasa. Nazwę tę nadał światłom Galileusz w 1619 roku. Zorze występują też w okół południowego bieguna Ziemi. Noszą wtedy nazwę aurora australis.

W 2012 roku jedna z największych zórz polarnych pojawiła się w okolicach kanadyjskiego miasta Yellowknife, które znajduje się daleko na północy kraju. Zorza wisi nad lodową drogą którą ciężarówki docierają do kopalni diamentów.

Zorze polarne powstają gdy wiatr słoneczny, czyli strumień naładowanych cząsteczek wpada w ziemską atmosferę. Zjawisko powstaje około 100 km nad powierzchnią ziemi. Na zdjęciu zorza polarna nad ośnieżonymi szczytami gór widziana z tzw. Diabelskiego Szczytu na norweskiej wyspie Kvaloeya.

Zorza polarna nad norweskim miastem Longyearbyen. Światła Północy bywają widywane częściej przed lokalną północą niż nad ranem.

Zdarza się, że zorze polarne na półkuli północnej obserwowane są nawet w krajach śródziemnomorskich. Dzięki panującym w Europie warunkom atmosferycznym, w 2000 roku, ten fenomen świetlny mógł być obserwowany w Skandynawii i północnych Niemczech.

Zorze polarne są piękne oglądane z ziemi ale jeszcze większe wrażenie robią widziane z góry. To zdjęcie zorzy widzianej z pokładu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej

Światła Północy rozświetlają nocne niebo nad Parkiem Narodowym Rzeki Chena niedaleko Fairbanks na Alasce.

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna jest na pewno jednym z lepszych miejsc do oglądanie zorzy polarnej. Kosmonauci, którzy przebywają na stacji, mogą dodatkowo obejrzeć zachód słońca 15 razy dziennie, to dzięki temu, że okrążają Ziemię z prędkością 27 600 km/h.