Ukrywali ją w tajemnicy. Teraz pokazali, czym Irak atakuje USA

Iracka grupa oporu ujawnia, jaką bronią dysponuje i jakiej używa do ataków przeciwko celom USA. Al-Aqsa 1 to nowa rakieta, która jest zbliżona do konstrukcji Fateh-360 irańskich sił zbrojnych pozwalającej atakować cele oddalone nawet o 120 km. Przybliżamy, co wiadomo o tej broni.

Rzecznik prasowy Departamentu Obrony USA Pat Ryder ostrzegał na początku listopada, że Amerykanie spodziewają się eskalacji konfliktu na Bliskim Wschodzie przeciwko armii USA. Jednocześnie w trakcie trwającej wojny służby Stanów Zjednoczonych sugerowały, że mogą dysponować nowoczesną bronią energetyczną do obrony przed zagrożeniami, która służy Amerykanom do zwalniania nadlatujących pocisków.

Tych natomiast ze strony proirańskich bojówek stale przybywa – czego dowodem jest pokazanie nowego pocisku Al-Aqsa 1. Islamski Ruch Oporu w Iraku, jak podaje portal Al Mayadeen, rakieta balistyczna jest już używana przeciwko amerykańskim jednostkom. Jednocześnie to pierwsze informacje o pojawieniu się Al-Aqsa 1.

Dokładna specyfikacja zaprezentowanego przez iracką grupę oporu pocisku jest nieznana, jednak Al Mayadeen zwraca uwagę na duże podobieństwo do wspomnianej rakiety Fath-360. Al-Aqsa 1 jest precyzyjnie sterowaną bronią, na co wskazuje obecność kilku "lotek" umieszczonych w przedniej i tylnej części konstrukcji.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Fath-360, na podstawie którego mógł powstać Al-Aqsa 1, to w istocie pocisk balistyczny krótkiego zasięgu, który używa naprowadzania satelitarnego, a pierwsze informacje o jego wprowadzeniu do służby armii irańskiej pochodzą z 2020 r. Jego główne cechy charakterystyczne to niespełna 800 kg masy całkowitej. Na tę wagę składa się ważąca 150 kg głowica bojowa.

Podobieństwo Al-Aqsa 1 względem irańskiego pocisku dotyczy też gabarytów. Oryginalny Fath mierzy ok. 5,2 m długości i osiąga niespełna 0,4 m średnicy. Jednocześnie jest on zdolny do rażenia celów oddalonych nawet o 120 km od miejsca wystrzelenia, a przy uderzeniu w cel osiąga prędkość nawet 4 Ma. Choć trudno dziś określić, z jakiego rodzaju nawigacji do naprowadzania korzysta Al-Aqsa 1, to jego "protoplasta" wykorzystuje GNSS i system GLONASS. Dodatkowym wsparciem jest natomiast nawigacja inercyjna.