Tajemnica Gwiazdy Polarnej. Naukowcy nie są w stanie znaleźć wyjaśnienia

Alfa Ursae Minoris (gwiazda polarna) jest także najbliższą cefeidą Ziemi, rodzajem gwiazdy pulsującej regularnie pod względem średnicy i jasności. Nie każdy też wie, że jest ona częścią systemu binarnego. Ma ciemniejszą siostrę, znaną jako Polaris B, którą również możemy oglądać z Ziemi.

Z pozoru mogłoby wydawać się więc, że sporo wiemy o północnej Gwieździe Polarnej. Astrofizycy zauważają że "gdy dowiadujemy się o niej więcej, staje się jasne, że co raz mniej rozumiemy". Takie słowa padają w nowym artykule naukowym o Polaris. Problem z gwiazdą polega na tym, że naukowcy nie zgadzają się co do jej wielkości i odległości.

Naukowcy prowadzą różnego rodzaju obserwacje, aby zdefiniować parametry konkretnych typów gwiazd. W przypadku cefeid, obliczanie masy, wieku i odległości od Ziemi prowadzi się na podstawie gwiezdnego modelu ewolucji. Na podstawie poznanych wartości tj. jasność, kolor czy częstotliwość pulsacji gwiazdy, są w stanie poznać jej rozmiar czy wiek (w tym etap życia).

Modele te w przypadku cefeid są szczególnie precyzyjne. A tymczasem naukowcy napotkali pewnego rodzaju problem. Inne metody badań przynoszą sprzeczne wyniki z tym, co mówi model ewolucyjny. Według innych pomiarów, masa gwiazdy ma wynosić 3,45 masy Słońca, co jest dużo niższym wynikiem, niż w przypadku badania ewolucyjnego - około 7 razy.

Zobacz też: Odkryto nowy rodzaj gwiazdy. Badaniami kierowali polscy naukowcy

Naukowcy stwierdzają, że jedną z możliwości jest to, że co najmniej jeden z tych pomiarów jest po prostu błędny. Hilding R. Neilson, astrofizyk z University of Toronto powiedział, że Polaris jest szczególnie trudną do zbadania gwiazdą. Znajduje się nad biegunem północnym Ziemi, czyli poza polem widzenia większości teleskopów. Teleskopy wyposażone w sprzęt niezbędny do precyzyjnego pomiaru właściwości gwiazd są zwykle zaprojektowane do badania znacznie słabszych, ale bardziej odległych gwiazd. Polaris jest dla nich zbyt jasnym obiektem.