Tabliczki sprzed 4 tys. lat. Są pełne złych omenów
W British Museum od wielu dekad znajdują się tabliczki, które dopiero niedawno zostały odszyfrowane, jak donosi Live Science. Naukowcy zdołali przetłumaczyć 4000-letnie tabliczki klinowe, znalezione ponad sto lat temu na terenie dzisiejszego Iraku. Tabliczki opisują, jak niektóre zaćmienia Księżyca były uważane za zapowiedzi śmierci, zniszczenia i zarazy.
Jedna z tabliczek znajdujących się w kolekcji British Museum - zdjęcie ilustracyjne
Liczące 4000 lat tabliczki są najstarszymi znanymi przykładami kompendiów omenów zaćmień Księżyca. Tak twierdzą Andrew George, emerytowany profesor z Uniwersytetu Londyńskiego, oraz niezależna badaczka Junko Taniguchi, w artykule opublikowanym na łamach "Journal of Cuneiform Studies". Autorzy tabliczek używali czasu nocy, ruchu cieni oraz daty i długości trwania zaćmień do przewidywania, co może się wydarzyć.
Omeny zapisane na tabliczkach
Jeden z omenów mówi, że jeśli "zaćmienie zostanie zasłonięte z jego centrum od razu [i] wszystko jasne naraz: król umrze, zniszczenie Elamu". Elam to region w Mezopotamii, znajdujący się obecnie na terenie Iranu. Dawniej był on państwem o strukturze feudalnej, które powstało ok. 2400 roku p.n.e. Przez wiele lat Elam był jedną z głównych potęg starożytnego Bliskiego Wschodu.
Kolejny omen stwierdza, że jeśli "zaćmienie zaczyna się na południu i nagle staje się jasne: upadek Subartu i Akadu", również regionów Mezopotamii. Subartu leżało w północnej jej części, a Akad dawniej był stolicą imperium akadyjskiego za czasów panowania Sargona Wielkiego, władcy znanego z podboju sumeryjskich miast-państw w XXIV i XXIII wieku p.n.e. Jeszcze inny omen odczytany z tabliczek mówi: "Zaćmienie w czasie wieczornym: oznacza zarazę".
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zobacz także: Obserwacja z powietrza. Kamuflaż INVISI-TEC IR
Andrew George przekazał Live Science, że niektóre z omenów mogły mieć swoje korzenie w rzeczywistych doświadczeniach - obserwacji przepowiedni po których następowała katastrofa. Jednak większość omenów była prawdopodobnie określana przez teoretyczny system łączący cechy zaćmień z różnymi przepowiedniami.
W Babilonii i innych częściach Mezopotamii wierzono, że wydarzenia na niebie mogą przewidywać przyszłość. Władcy korzystali z porad astrologów, którzy monitorowali nocne niebo i porównywali swoje obserwacje z tekstami omenów. Jeżeli przepowiednia była groźna, na przykład "król umrze", przeprowadzano dodatkowe rytuały, jak wróżenie z wnętrzności zwierząt, aby upewnić się, czy król jest w niebezpieczeństwie.
Jeżeli wyniki wróżenia wskazywały na niebezpieczeństwo, wierzono, że odpowiednie rytuały mogły unieważnić zły omen, przeciwdziałając siłom zła, które za nim stoją. Dlatego, mimo złych omenów, uznawano, że przepowiadana przyszłość mogła być zmieniona.
