Korea pokazała system rakietowy HPRS. Ma strzelać unikatowymi pociskami
Południowokoreańska firma Hanwha Aerospace zaprezentowała nowatorski system artylerii rakietowej HPRS podczas targów ADEX 2025. Przedstawiamy, czym się on wyróżnia na tle konkurentów.
Nowy system HPRS od Hanwha.
Hanwha Aerospace podczas targów ADEX 2025 przedstawiła nową koncepcję mobilnego systemu artylerii rakietowej o nazwie High-Performance Launch Rocket System (HPRS). Nowa wersja jest lżejsza oraz łatwiejsza do transportu od wyrzutni K239 Chunmoo ze względu na zastosowanie pojedynczego kontenera startowego.
Pozwoliło to obniżyć masę do poniżej 30 ton i osadzić system na podwoziu ciężarówki z układem 6×6, zamiast dotychczasowego 8x8. Mniejszy nośnik ma ułatwić działanie na terenie z gorzej rozwiniętą siecią drogową zwiększyć kompatybilność z różnorodnymi platformami morskimi i desantowymi
Oto czym może strzelać zabójca okrętów z Korei
System HPRS będzie mógł wykorzystywać różne typy pocisków kompatybilne z K239 Chunmoo począwszy od zasobnika z dwudziestoma rakietami niekierowanymi K33 kal. 131 mm po moduł z sześcioma rakietami kierowanymi CGR-080 kal. 239 mm po pociski balistyczne. Bazą jest podstawowy CTM-290 o zasięgu do 300 km przeznaczony do atakowania celów stacjonarnych bądź dużo ciekawszy CTM-MR pozwalający atakowanie okrętów.
Jest to obecnie rozwijany wariant pocisku balistycznego CTM-290 przeznaczony do atakowania okrętów o zasięgu szacowanym na do 160 kilometrów i błędzie trafienia poniżej 10 metrów. Nowy pocisk poza klasyczną nawigacją inercyjną i satelitarną ma mieć też głowicę optoelektroniczną zdolną do precyzyjnego naprowadzania w ostatniej fazie lotu.
Jeśli prace zostaną zakończone w 2027 roku zgodnie z deklaracjami, to Republika Korei zyska unikatową broń przeciwokrętową w skali świata, jaką dotychczas mogą się pochwalić Chiny. Zwykle pociski przeciwokrętowe są konstrukcjami wykonanymi w technologi stealth przystosowanymi do lotu z prędkością poddźwiękową na pułapie paru metrów nad powierzchnią wody.
Rzadkością są pociski zdolne do lotu z prędkością ponaddźwiękową, a pociski balistyczne w tej roli w zasadzie nie istnieją za wyjątkiem paru unikatów z Chin takich jak DF-21D przeznaczonych do polowania na amerykańskie lotniskowce. Problemem jest zapewnienie precyzyjnego naprowadzania w ostatniej fazie lotu zdolnego przetrwać lot z prędkością rzędu nawet Mach 6 (około 2 tys. m/s) i możliwości korekty toru lotu.
