Przeprowadzka kościoła w Kirunie. Niezwykły widok na ulicach
W Kirunie, na północy Szwecji, rozpoczęto niezwykłą operację przeniesienia drewnianego kościoła z 1912 roku. Ważący 672 tony budynek zostanie przetransportowany na odległość pięciu kilometrów.
Decyzja o przeprowadzce kościoła wynika z działalności lokalnej kopalni rudy żelaza, która powoduje zapadanie się gruntu.
Przeprowadzka kościoła w Kirunie
– Teraz oddajemy kościół w ręce Boga – oznajmiła biskup luterańskiego Kościoła Szwecji Asa Nystroem na uroczystości rozpoczęcia przeprowadzki świątyni.
Kościół, uznany w 2001 roku za najpiękniejszy szwedzki budynek sprzed 1952 roku, został osadzony na platformie, a ta na zdalnie sterowanym pojeździe z 240 kołami. Obiekt porusza się z prędkością 500 metrów na godzinę w kierunku nowego centrum miasta, gdzie ma dotrzeć w środę 20 sierpnia.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Wydarzenie na skalę międzynarodową
Przygotowania do tej skomplikowanej operacji trwały osiem lat. Wymagały one m.in. wyrównania dróg, wyburzenia wiaduktów oraz budowy nowych fundamentów. Kościół był nieczynny przez rok, aby zabezpieczyć jego wyposażenie.
Operacja przeniesienia kościoła przyciągnęła liczną publiczność i jest transmitowana na żywo w internecie przez szwedzką telewizję publiczną SVT. Na środę 20 sierpnia zapowiedziano przybycie króla Szwecji Karola XVI Gustawa.
To zaprojektowany przez Gustafa Wickmana budynek inspirowany norweskimi kościołami klepkowymi oraz chatami Saamów. Przez ponad sto lat stanowił symbol miasta, będąc jedną z największych drewnianych budowli w Szwecji.
Przyszłość Kiruny
Kiruna jest w trakcie przenosin od 2007 roku, aby uwolnić teren dla kopalni rudy żelaza. Wiele budynków zostało wyburzonych, ale 40 najcenniejszych, w tym kościół, postanowiono przenieść. Proces budowy nowego centrum miasta opóźnia się, a samorząd boryka się z rosnącymi kosztami.
W 2029 roku Kiruna będzie obok Lublina Europejską Stolicą Kultury. To wydarzenie podkreśla znaczenie miasta na mapie kulturalnej Europy i pokazuje, jak ważne jest zachowanie dziedzictwa kulturowego w obliczu wyzwań związanych z rozwojem przemysłowym.