Pękł ci termometr rtęciowy? Zobacz, co powinieneś zrobić

Termometry rtęciowe znane są doskonale od połowy XIX wieku jako skuteczne narzędzie do mierzenia temperatury. Były tanie, a przy tym o wiele bardziej precyzyjne w pomiarach niż powszechnie używane termometry elektroniczne. Co prawda zostały wycofane ze sprzedaży w kwietniu 2009 roku, ale w wielu domach nadal są stosowane i niestety nadal zdarza się nam je zbić? Co w takiej sytuacji powinniśmy zrobić? Tego dowiecie się z poniższego artykułu.

Z badań TNS Polska wynika, że ponad połowa Polaków nie wie, jak się w takiej sytuacji zachować. Co ciekawe, wiele osób nie zdaje sobie sprawy, w jakich produktach może się znajdować ta bardzo groźna substancja. Oczywiście wyjątkiem jest termometr - aż 7. proc. badanych kojarzy je z obecnością rtęci. Za to na występowanie jej w świetlówkach wskazało już tylko 35 proc, a w oknach 9 proc. badanych.

Rtęć to wyjątkowy metal, który w temperaturze pokojowej pozostaje w formie ciekłej. Niestety, jest to jeden z najbardziej toksycznych pierwiastków na Ziemi, który nie ulega biodegradacji. Rtęć w stanie ciekłym lub stałym, jeśli nie dostanie się do wnętrza ciała, nie jest szkodliwa dla organizmu człowieka. Dopiero postać gazowa wpływa niekorzystnie na nasze zdrowie. Oczywiście w termometrach znajduje się znacznie mniejsza ilość tej substancji, jednak jej niewłaściwe usunięcie może przyczynić się do tego, że nawet jeśli nie skazimy swojego mieszkania, możemy doprowadzić do skażenia środowiska. Dlatego każdy kto posiada w domu tego rodzaju sprzęt, powinien dla bezpieczeństwa swojego i innych domowników, znać zasady bezpiecznego usunięcia rtęci z domu.

Przede wszystkim należy działać bardzo szybko. Bardzo ważne jest, aby dobrze wywietrzyć pomieszczenie, w którym rozlała się rtęć. Następnie należy niezwłocznie zebrać rtęć w gumowych rękawiczkach do szklanego słoika lub szczelnie zamykanego plastikowego worka. Możemy użyć do tego zakraplacza do oczu czy sztywnej kartki papieru. Pamiętajmy, że nie wolno używać domowych środków czyszczących (szczególnie tych zawierających chlor i amoniak), gdyż reagują one z rtęcią dając groźny, trujący gaz. Oczywiście rozbity termometr oraz przyrządy pomagające nam w zebraniu małych “kuleczek”. należy włożyć do słoika lub zamknąć szczelnie w worku plastikowym i zanieść do najbliższego miejsca utylizacji rtęci lub apteki, która posiada pojemniki na tego typu odpady.

Ewentualnie możemy posypać rtęć siarką ogrodową (możemy ją kupić w każdym sklepie ogrodniczym), która wiąże się z rtęcią i ją neutralizuje. W takim przypadku wystarczy zebrać zneutralizowaną rtęć (nadal należy używać gumowych rękawic) i wysypać do śmieci. Jeśli nie mamy wcześniej wspomnianej siarki pod ręką, rozlaną rtęć możemy zasypać ziemią z kwiatów i zebrać szczotką na szufelkę. Następnie bardzo szczelnie zamykamy wszystko np. w worku foliowym albo najlepiej w słoiku.

Pamiętajmy, że nie wolno zbierać rtęci pędzlem, miotłą lub odkurzaczem, gdyż w ten sposób rozbijamy ją na mniejsze kropelki, przez co zwiększa się jej stężenie w powietrzu! Nie wolno także wyrzucać termometru rtęciowego lub samej rtęci do śmieci, spuszczać w ubikacji lub wylewać do zlewu. Jest ona bowiem przekształcana przez mikroorganizmy wodne do metylortęci, o właściwościach bardzo toksycznych. Według badań amerykańskiej agencji EPA (Agencja Ochrony Środowiska), rtęć z jednego rozbitego termometru może zatruć wszystkie ryby znajdujące się w jeziorze o powierzchni do 8 hektarów.

_ Wpływ na organizm człowieka _

Pamiętajmy, że niewielka ilość rtęci metalicznej, czyli takiej, która występuje w termometrach lekarskich, nie jest trująca przy spożyciu doustnym. Nie wchłania się ona z przewodu pokarmowego i nie tworzy szkodliwych związków. Toksyczna może być natomiast parująca rtęć, jeżeli będzie wdychana do płuc.Dlatego nie wolno pozostawić jej w pomieszczeniu, gdzie znajdują się ludzie. Przy dłuższym wdychaniu oparów rtęci, początkowo pojawiają się bóle głowy i nudności, a następnie wymioty i biegunka. Po paru dniach może rozwinąć się zapalenie jamy ustnej. Ponadto kumuluje się w nerkach, co może doprowadzić do ich uszkodzenia. Potwierdzeniem zatrucia jest stwierdzenie wydalania zwiększonej ilości rtęci wraz z moczem.

_ źródło: Ośrodek Informacji Toksykologicznej / TNS Polska / WP _

_ Zobacz także: test termometrów. Który jest najdokładniejszy? _

_ ag _