Okręty wojenne Ukrainy

Ukraińska Marynarka Wojenna do najpotężniejszych na świecie nie należy. W formacji tej, według słów byłego już dowódcy adm. Jurija Iljina z 2013 roku, służy ponad 15 tys. marynarzy, 11 okrętów wojennych oraz 31 okrętów wsparcia. Dla porównania, Polska Marynarka Wojenna dysponuje 14 tys. ludzi i ok. 94 okrętami. Obie te formacje zbrojne są jednak małe w porównaniu z siłami, jakimi dysponuje Federacja Rosyjska: ponad 130 tys. ludzi i setki okrętów, których dokładną liczbę trudno jest określić ze względu na rozbieżne dane oraz standardy, według których jednostka uznawana jest za będącą w gotowości.

Po wydarzeniach na Majdanie i destabilizacji sytuacji politycznej na Ukrainie, nowe władze zdymisjonowały dotychczasowego dowódcę Marynarki Wojennej i na jego miejsce 1 marca 2014 mianowano Denysa Berezowskiego. Nowy kontradmirał, sprzyjający separatystycznym ruchom na Krymie niemal natychmiast wydał dowódcom ukraińskich okrętów rozkaz, by w razie rosyjskiej blokady nie stawiali oporu i przekazali broń żołnierzom Federacji. Został za to zdymisjonowany i oskarżony o zdradę stanu, a jego miejsce już 2 marca 2014 zajął kontradmirał Siergiej Hajduk. Decyzja byłego już dowódcy mogła kosztować Ukrainę utratę praktycznie wszystkich okrętów. Sprawdziliśmy jakie jednostki omal nie wpadły w ręce Rosjan.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Ukraińska flota została utworzona w 1992 roku w wyniku podziału Floty Czarnomorskiej. W związku z tym jednostki, jakimi dysponuje to okręty skonstruowane jeszcze w krajach byłego Związku Radzieckiego, w tym w Polsce. Jedną z takich jednostek jest fregata rakietowa projektu 1135, w kodzie NATO określana mianem Krivak. Większość tego typu jednostek przeznaczona jest do zwalczania okrętów podwodnych, jednak Ukraina dysponuje jednym okrętem generacji Krivak III, który klasyfikowany jest jako okręt ochrony pogranicza. System rakietowy SS-N-14 stosowany we wcześniejszych modelach został w nim zastąpiony przez lądowisko dla helikoptera oraz hangar. Na dziobie znajduje się też działo kalibru 100 mm.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Korweta projektu 1124ME (oznaczenie NATO: Grisha) to jednostka przeznaczona do wykrywania i zwalczania okrętów podwodnych. W ukraińskiej marynarce wojennej służą 3 tego typu okręty - wśród nich "Ternopil" (U209) najnowszej generacji Grisha V, który wszedł do służby w 2006 roku. Jednostki tego typu wyposażone są w różnorodne środki do niszczenia okrętów podwodnych oraz przeciwlotniczą baterię rakietową SA-N-4.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Potrzeba powstania korwet typu Mołnia (w kodzie NATO: Tarantul) zrodziła się w latach siedemdziesiątych XX wieku. Te stosunkowo niewielkie jednostki miały wzmocnić formacje okrętów rakietowych floty ZSRR. Ukraina dysponuje 2 okrętami podtypu Tarantul II, których główną bronią są przeciwokrętowe wyrzutnie rakiet P-21 oraz P-22. Mają one zasięg 80 km, a do celu lecą z prędkością ok. Mach 1. Oprócz tego okręty tego typu posiadają środki przeciwlotnicze w formie rakiet, armaty morskiej AK-176M kalibru 76,2 mm oraz szybkostrzelnego działka AK-630M, które może oddawać do 5000 strzałów na minutę. To ostatnie jednak służy głównie do obrony przed wrogimi pociskami przeciwokrętowymi.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Na bazie kutrów rakietowych typu Mołnia (NATO: Tarantul) stworzono również niewielkie okręty patrolowe typu Mołnia-2 (w kodzie NATO: Pauk I). Jednostki te przeznaczone są głównie do patrolowania wód przybrzeżnych i niszczenia okrętów podwodnych. Miejsce wyrzutni rakiet zajęły więc wyrzutnie bomb głębinowych oraz torped. Bez zmian pozostała natomiast artyleria pokładowa, w skład której nadal wchodzi działo AK-176M oraz działko AK-630M. Ukraina posiada dwie jednostki tej klasy.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

"Ropucha" to określenie NATO dla okrętów desantowych projektu 775. Co ciekawe, są to jednostki polskiej konstrukcji. Okręty te przystosowane są do wyładunku żołnierzy i pojazdów bezpośrednio na nieprzygotowany brzeg. Na pokład mogą zabrać 20 pojazdów lub ładunek o masie nie przekraczającej 450 t oraz 2 kompanie piechoty morskiej. Te mierzące aż 113 m jednostki klasyfikowane są również jako zdolne do rejsów oceanicznych.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Pierwsze jednostki projektu 770 (w kodzie NATO: Polnocny) powstały w połowie lat 60. Stoczni Północnej w Gdańsku. Są to średnie okręty desantowe, które stworzono głównie dla Marynarki Wojennej ZSRR, z myślą o desancie na wybrzeżach wrogich państw zachodniej Europy. Ukraina posiada 1 okręt tego typu w wersji Polnocny-C, który może przewozić 8 opancerzonych transporterów piechoty lub 250 ton ładunku. Najnowszą i zarazem ostatnią wersją tego okrętu jest zbudowany w 2002 roku przez Stocznię Marynarki Wojennej w Gdyni podtyp NS-722, który powstał na zamówienie Jemenu.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

Okręty projektu 226M Akwamaryn (kod NATO: Natya) to trałowce oceaniczne budowane w latach 70. i 80. XX w. W konstrukcji zadbano o zmniejszoną wykrywalność okrętów przez radary. W tym celu zastosowano kadłub ze stali tłumiącej pole elektromagnetyczne, silniki zamontowano na tłumiących hałasy belkach, a dysze otrzymały wyciszające osłony. Na okręcie zainstalowano również kompensator pola elektromagnetycznego. Powstał nawet jeden okręt z aluminiowym kadłubem (oznaczony przez NATO jako Natya 2), co zmniejszało jego ślad magnetyczny. Ukraina posiada 2 okręty typu Natya.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

W przeciwieństwie do oceanicznych trałowców projektu 226M Akwamaryn, jednostki projektu 1265 Jachont (w kodzie NATO: Sonya) przeznaczone są do niszczenia min na wodach przybrzeżnych. We flocie ukraińskiej służą 2 jednostki tego typu.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

"Matka" to kod nadany przez NATO kutrom rakietowym projektu 206MR Vikhr o konstrukcji wodolotu. Wyposażenie tych okrętów stanowi działo kalibru 76 mm, szybkostrzelne działko typu AK-630 oraz 2 baterie rakiet przeciwokrętowych P-15 Termit, które w jednostkach floty rosyjskiej zostały zastąpione 8 wyrzutniami rakiet SS-N-25. Różne źródła podają, że na stanie ukraińskiej Marynarki Wojennej znajdują się 1 lub 2 okręty tego typu.

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś

"Zaporoże" to jedyny okręt podwodny ukraińskiej Marynarki Wojennej. Jest to jednostka projektu 641 (w kodzie NATO: Foxtrot), czyli patrolowy okręt podwodny. "Zaporoże" został zwodowany w roku 1970 w Leningradzie. Początkowo okręt otrzymał oznaczenie B435 i służył we flocie Związku Radzieckiego. W 1990 jednostka trafiła do Floty Czarnomorskiej, a w 1995 poważnej awarii uległy akumulatory okrętu, co praktycznie uczyniło okręt bezużytecznym. W 1997 roku w ramach podziału Floty Czarnomorskiej, został on oddany Ukrainie, której udało się całkowicie naprawić jednostkę dopiero w 2013 roku. Okręt przenosi łącznie 22 torpedy, a na pokładzie załoga ma dostęp do 12 pistoletów Makarowa PM oraz 12 karabinów AK i AKM.

_ GB/JG/GB _

50 najważniejszych czołgów i bojowych wozów opancerzonych od roku 1918 do dziś