MQ‑1 Predator. Śmiercionośny dron Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych

Bezzałogowe statki powietrzne (UAV – unmanned aerial vehicles) to przyszłość wojen i konfliktów zbrojnych, którą możemy zobaczyć już dziś. MQ-1 Predator jest jednym z najczęściej używanych dronów w US Air Force, jego bojowa historia (jednostki z oznaczeniem RQ-1) rozpoczęła się podczas konfliktu na Bałkanach w 1995 roku i trwa do dziś.

Agencja wywiadu USA (CIA) oraz wojsko zaczęły pracę nad bezzałogowymi statkami powietrznymi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Pierwszym przeznaczeniem dronów był zwiad i rozpoznanie. Wyposażone w kamery wysokiej czułości maszyny mogły przekazywać na żywo obraz z pola walki. Program uzbrojenia dronów rozpoczął się dopiero w 2000 roku.

Predator jest prawdopodobnie najpopularniejszym dronem bojowym wykorzystywanym przez lotnictwo USA, a także amerykański wywiad. Kontrakt na stworzenie bezzałogowca, znanego później pod nazwą Predator, otrzymała firma General Atomics Aeronautical Systems w 1994 roku, a już na wiosnę 1995 roku predatory zostały wysłane do Albanii, aby dostarczać zdjęcia dla sił NATO i ONZ.

Bezzałogowe statki powietrzne MQ-1 Predator przystosowane są do wykonywania 24-godzinnych misji. Mogą lecieć z maksymalną prędkością 217 km/h i minimalną 100 km/h (podczas krążenia nad celem). Predatory mogą wziąć „na pokład” prawie pół tony dodatkowego ładunku, który zazwyczaj stanowią kamery lub uzbrojenie. Łączność pomiędzy dronem a pilotem odbywa się dzięki połączeniu satelitarnemu, co teoretycznie daje możliwość pilotowania pojazdu z dowolnego miejsca na ziemi.

Drony MQ-1 wyposażone są w zwykłe kamery, jak i kamery termiczne, a także laser do naprowadzania rakiet na cel. Naprowadzanie laserowe może być wykorzystane do oznaczenia celu dla załogowych samolotów, jak i do oznaczenia celu dla rakiet Hellfire przenoszonych przez same drony. Atak rakietą Hellfire wystrzeloną z Predatora był rozważanym sposobem wyeliminowania Osamy bin Ladena, który skrywał się w obozie treningowym Tarnak w Afganistanie w 2001 roku.

Oprócz rakiet powietrze - ziemia Hellfire, predatory mogą przenosić również rakiety powietrze - powietrze Stinger. Uzbrojony w taką rakietę MQ-1 predator wziął udział w bezpośredniej potyczce z iracka jednostką MiG-25 w grudniu 2002 roku. Dron wystrzelił w stronę samolotu przeciwnika rakietę Stinger, lecz ta została zmylona przez rakietę wystrzeloną przez miga, która z kolei skutecznie trafiła i zniszczyła predatora.

Oprócz wojen w Jugosławi i Iraku MQ-1 predatory były też wykorzystywane w Afganistanie, Pakistanie, Jemenie, Libii, Somalii, Iranie, Syrii i Filipinach. Oprócz Stanów Zjednoczonych predatorami dysponują też siły powietrzne Włoch, Egiptu, Maroka, Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Turcji.