Mobilizacja? Po co? Skrzykiwanie 1500 facetów na jeden dzień do wojska nie ma sensu

We wtorek w nocy i w środę 1500 mężczyzn z Wrocławia i okolic dostało pocztą lub kurierem wezwanie. Mają stawić się w czwartek 14 listopada w 10. Wrocławskim Pułku Dowodzenia na krótkoterminowe ćwiczenia.

- Są to standardowe procedury. Prowadzimy działania mobilizacyjne, sprawdzamy stawiennictwo. Ćwiczenia będą miały charakter jednodniowy. Każdy musi przyjść na wyznaczoną godzinę w ciągu dnia. Zrewidujemy stan, przeprowadzimy krótkie ćwiczenia - mówi major Mieczysław Błażejewski, oficer prasowy 10. Wrocławskiego Pułku Dowodzenia w wypowiedzi dla Gazety Wrocławskiej. Dodaje, że wszyscy jeszcze tego samego dnia wrócą do domów.

Nawet nie znając realiów służby wojskowej, można podejrzewać, że jednodniowe ćwiczenia są raczej testem dla sztabu i kadry 10. Wrocławskiego Pułku Dowodzenia niż ćwiczeniami dla żołnierzy. Ocenie będzie poddawana sama organizacja i przebieg mobilizacji. Jak zaznaczył oficer prasowy 10. Wrocławskiego Pułku Dowodzenia, sprawdzone będzie też stawiennictwo, czyli to, ilu żołnierzy rezerwy stawi się na wezwanie.

Z tym może być różnie. W sieci oczywiście pojawiają się głosy, że to wyrywanie dorosłych ludzi z codziennego życia i duży problem dla całej ich rodziny. Nie wszystkie obowiązki można łatwo przełożyć lub odwołać. Jednak nie wszyscy wezwani podchodzą do tego w taki sposób.

- Ja to widzę tak, że podpisałem umowę z Rzeczpospolitą Polską i teraz muszę dotrzymać zobowiązania – mówi w rozmowie z WP Tech Łukasz z Wrocławia, który kartę mobilizacyjną dostał w środę o 11.00. - Oczywiście mam swoje zajęcia i prowadzę własną działalność, ale kiedy Ojczyzna wzywa, to wypełnię swój obowiązek. Zresztą to nie jest tak, że nie mam wyboru. Na karcie mam numer telefonu do oficera dyżurnego, jeśli z jakiegoś powodu nie mógłbym się stawić, to mogę zadzwonić i wyjaśnić.

Łukasz dostał informację, że nie zostanie skoszarowany i na noc wróci do domu. Na moje pytanie, czy czuje, że taka mobilizacja ma sens w czasie, gdy nie ma zagrożenia lub kryzysu odpowiedział, że nie wie, czy zagrożenia faktycznie nie ma, czy po prostu o nim jeszcze nie wiemy.

Natomiast przyznaje, że nie wie, co dokładnie będzie robił po tym, jak stawi się w jednostce. - Jak to w MON-ie, nigdy nie wiadomo, co się stanie. Zobaczę na miejscu - dodaje Łukasz.

Jednodniowe ćwiczenia, bez koszarowania żołnierzy, oznaczają, że nie będzie prowadzone dla nich szkolenie z obsługi nowego sprzętu i uzbrojenia. Ich zdolności umiejętności bojowe nie wzrosną. Sam 10. Wrocławski Pułk Dowodzenia nie ma za zadanie walczyć w pierwszej linii, a zapewniać łączność i ciągłość dowodzenia. Jednak jest mało prawdopodobne, aby w ciągu jednego i to niecałego dnia przeszkolić 1500 żołnierzy z obsługi nowoczesnych systemów łączności.

Czy w takim wypadku jest w ogóle sens zarządzania mobilizacji? Rezerwa wojskowa, to istotny element potencjału obronnego kraju. W Szwajcarii to wyłącznie rezerwa stanowi o sile armii tego kraju, bo zawodowy jest tylko korpus oficerski i część podoficerskiego. W Izraelu, obok liczących 170 tys. Sił Obronnych Izraela (IDF), dodatkową siłę stanowi prawie pół miliona przeszkolonych i wysoko zmotywowanych rezerwistów.

Te kraje jednak różnią się od Polski. U nas służba wojskowa dopiero niedawno pozbyła się łatki straty czasu i "roku wyciętego z życiorysu". To głównie zasługa przejścia z armii poborowej na armię zawodową. Ćwiczenia rezerwy w Polsce jednak nadal pozostają pewnym reliktem minionych czasów, bo choć wojsko się zmieniło, to mentalność ludzi - którzy w nim służyli lub nadal służą - nie zawsze.

Sam mam przydział mobilizacyjny i jeśli dostanę wezwanie, to oczywiście na nie odpowiem. Jak Łukasz z Wrocławia, tak samo uważam, że podpisałem "umowę", z której muszę się wywiązać. Znając jednak dobrze realia wojskowe, obawiam się, że ewentualne ćwiczenia wojskowe nie będą niczym więcej ponad okazją do powstania nowych opowieści i anegdot.

Dlaczego? Bo Wojsko Polskie cały czas jest niedofinansowane. Chociaż co chwilę czytam o nowych zakupach dla armii, niestety wciąż wielu żołnierzy zawodowych służy na starym sprzęcie. Czasem starszych od nich samych.

Dlatego ewentualne wezwanie na ćwiczenia wojskowe wyobrażam sobie nie jako zapoznanie się z najnowszym uzbrojeniem, a raczej ponowne spotkanie z kałachem z 1964 roku i hełmem typu orzeszek z orzełkiem bez korony zamalowanym zieloną farbą.