Gigantyczny zbiornik wody pod Saharą. Jest jak siedem Bałtyków
Sahara jest dziś największą pustynią świata. Jeszcze całkiem niedawno – w skali geologicznej – była jednak zieloną, żyzną krainą zamieszkiwaną przez ludzi i duże zwierzęta. Pozostałością dawnych czasów są ogromne złoża słodkiej wody, znajdujące się pod jałowymi piaskami.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Zaledwie kilka tysięcy lat temu obszar obecnej Sahary był zieloną krainą, zamieszkiwaną przez ludzi i liczne zwierzęta. Ich wizerunki zachowały się na naskalnych rysunkach, pozostawionych przez dawnych mieszkańców tamtych terenów.
Woda z padających wówczas, a także w czasach znacznie odleglejszych, deszczy wsiąkała głęboko, tworząc z czasem ogromne, podziemne złoża tego cennego surowca. Przez tysiące lat pozostawały one nieznane i nieeksploatowane, jednak rozwój nauki sprawił, że podsaharyjski rezerwuar czystej, słodkiej wody budzi coraz większe zainteresowanie zarówno badaczy, jak i władza krajów północnej Afryki.
Sztuczna rzeka Mu’ammara al-Kaddafiego
Obecność wody pod Saharą nie jest tajemnicą od kilkudziesięciu lat. Już w połowie XX wieku na niewielką skalę eksploatowano podziemne zbiorniki, a do 2010 roku głębinowe ujęcia zostały rozbudowane, czego przykładem jest rozpoczęcie przez Mu’ammara al-Kaddafiego projektu Wielkiej Sztucznej Rzeki.
Jest to sieć podziemnych rurociągów i studni głębinowych, mających zapewnić Libii swobodny dostęp do słodkiej wody. Rozpoczęty w latach 90. poprzedniego wieku projekt nie został jednak doprowadzony do końca ze względu na wybuch w Libii wojny domowej.
7 Bałtyków słodkiej wody
Mimo obaw o możliwość szybkiego wyeksploatowania podziemnych zasobów, nowe szacunki wskazują, że woda występuje pod Saharą w wielkiej obfitości. Pod samą pustynią jest jej około 150 tys. km sześciennych – mniej więcej tyle, co w siedmiu Bałtykach.
Szacunki obejmujące większy obszar wskazują, że północna Afryka jest gigantycznym rezerwuarem wody pitnej, o objętości szacowanej na 660 tys. km sześciennych.
Co więcej, dzięki danym, które dostarczył satelita Grace (Gravity Recovery and Climate Experiment) udało się ustalić, że podziemne zasoby podsaharyjskiej wody – mimo eksploatacji – stają się coraz większe, czego dowiedziono poprzez analizę zmian ciężaru skorupy ziemskiej na tym obszarze.
