Fort na Alasce miał odstraszać Rosjan. Naukowcy odkryli jego lokalizację
Fort Shís'gi Noow został zbudowany przez ludność Tlingit na początku XIX wieku. Był ostatnią fizyczną barierą przed nacierającymi wojskami Rosjan. Odkryto go dzięki zaawansowanym technikom radarowym i obrazowania.
Po kluczowej bitwie w 1804 roku, która zapoczątkowała blisko 60 lat rosyjskich rządów, prawdziwe położenie Shís'gi Noow stało się tajemnicą. Dopiero nowe badania pozwoliły naukowcom zauważyć niezwykły obiekt w Narodowym Parku Historycznym Sitka, u ujścia Kasda Heen (rzeki Indian).
Technologia pomogła archeologom
- Poprzednie wykopaliska archeologiczne pozwoliły na znalezienie kilku sugestywnych wskazówek, ale tak naprawdę nigdy nie znaleziono rozstrzygających dowodów, które połączyłyby te wskazówki – zaznaczył archeolog Thomas Urban z Cornell University.
Zespół naukowców wykorzystał m.in. radar penetracyjny (GPR), aby potwierdzić lokalizację fortu. Radar penetracyjny służy do badania gruntu przy pomocy fal radiowych. Fale odbijają się od wykrytych obiektów. Jest to możliwe, gdy urządzenie zauważy zmianę własności dielektrycznych lub magnetycznych ośrodka, w którym jest stosowane.
Podbój Alaski
Rosjanie mieli duże plany wobec kolonizacji Alaski. Chcieli tutaj stworzyć placówkę handlu futrami. W 1799 roku Aleksander Baranow założył miasto Michajłowsk, będące stolicą rosyjskich kolonii. Miasto zostało zniszczone przez miejscową ludność w 1802 roku, czyli w momencie zbudowania fortu Shís'gi Noow w kształcie trapezu. Jego odbudowa rozpoczęła się dopiero w 1804 roku. Doszło wówczas do kolejnych starć.
Chociaż rdzenna ludność Tlingit była uzbrojona w karabiny, armaty i proch strzelniczy nabyty od Brytyjczyków i Amerykanów, problemy z zaopatrzeniem sprawiły, że Rosjanie zajęli Michajłowsk po 5 dniach. Ich rządy obowiązywały aż do 1867 roku, czyli do momentu nabycia Alaski przez Stany Zjednoczone za 7 milionów dolarów.
Radary w rękach archeologów
Fort został zlokalizowany dzięki licznym metodom skanowania (przeszukiwania obszaru przy pomocy fal radiowych). Za ich sprawą badacze mogli dostrzec kule armatnie, cegły, słupy, a nawet zajrzeć pod ziemię w miejscach, gdzie występuje gęsta roślinność. Przenosząc to, co udało im się znaleźć na mapę Narodowego Parku Historycznego Sitka, zawęzili obszar poszukiwań.
- Udało nam się zarówno potwierdzić lokalizację, jak i wykluczyć inne potencjalne lokalizacje – poinformował Brinnen Carter, kierownik ds. Zasobów i archeolog z National Park Service.
Dla ludu Tlingit jest to święte miejsce historyczne - szczególnie dla członków klanu Kiks.adi czy Frog, których przodkowie bronili tego miejsca przed najeźdźcami. Teraz mają pewność, gdzie dokładnie to miejsce się znajduje.
Wynik badań opublikowane na łamach "Antiquity" pokazują potencjał zastosowania georadarów i innych podobnych technologii w odkryciach archeologicznych, które wciąż pozostają zagadką. Wykonane skany pokazują wszystko – od rzymskich miast po statki Wikingów.
