Wspominamy sprzęty z dawnych lat

Wspominamy sprzęty z dawnych lat
Źródło zdjęć: © Wikimedia

Wspominamy sprzęty z dawnych lat

Dyskietki

Jako pierwsze pojawiły się dyskietki 8-calowe. Następnie zaczęto stosować dyskietki 5,25-cala o pojemności 360 KB (DD) (choć bardzo często ówczesne napędy potrafiły formatować na 180 KB lub nawet mniej), a następnie 1,2 MB (HD) (choć istniały programy, które potrafiły formatować je na 1,4 lub nawet 1,6 MB). Miały miękką obudowę, nie było zamknięcia otworu odczytu – należało je przechowywać w papierowych kopertach. Miały jednak tę zaletę, że po wycięciu otworu zezwalającego na zapis można było używać obu ich stron w napędach jednostronnych. Zabezpieczenie przed zapisem polegało na zaklejeniu nieprzezroczystym kawałkiem taśmy samoprzylepnej wycięcia z boku dyskietki. W komputerach klasy PC obecnie najpowszechniej używane są dyskietki 3,5 calowe (wg innych oznaczeń – 90 mm) HD (High Density) o pojemności "1,44 MB". Dyskietka taka składa się z twardej plastikowej obudowy z otworem dostępowym do nośnika zasuwanym metalową (później plastikową) zasuwką. Z uwagi na niewielką pojemność zostały wyparte przez
nowocześniejsze nośniki pamięci, takie jak: płyty CD, DVD oraz ich odpowiedniki wielokrotnego zapisu, przenośne dyski twarde, pamięć półprzewodnikową typu Flash, wbudowaną w karty pamięci, a także pamięci USB tzw. PenDrive oraz odtwarzacze MP3.

1 / 9

Przycisk TURBO

Obraz
© Wikimedia

Przycisk TURBO

Przycisk TURBO został wprowadzony w komputerach, aby umożliwić granie w stare gry, których prędkość uzależniona była od częstotliwości taktowania procesora. Podstawową funkcją uruchamianą przez wciśnięcie przycisku TURBO było wspomniane zmienianie częstotliwości taktowania procesora lub wyłączanie obsługi pamięci cache procesora, zmuszając go do korzystania z dużo wolniejszej pamięci głównej. Oba działania powodowały spowolnienie pracy komputera. Obecnie przycisk TURBO nie jest już stosowany przez producentów, a twórcy gier nie uzależniają prędkości ich działania bezpośrednio od "szybkości" procesora.

2 / 9

Magnetowidy i kasety

Obraz
© Wikimedia - Tomasz Sienicki (tsca)

Magnetowidy i kasety

Typowo w magnetowidzie sygnał wizyjny zapisywany jest przez zespół głowic (najczęściej 2 lub 4) ustawionych ukośnie względem przesuwającej się taśmy (tzw. zapis helikalny). Fonia oraz tzw. ścieżka trakująca (synchronizacji) zapisywana jest na brzegu taśmy. Modele oznaczone symbolem HiFi rejestrują wysokiej klasy dźwięk dodatkowymi głowicami wirującymi. Na zdjęciu obok znajdują się kasety wideo w formacie Betamax. Był to jeden z pierwszych amatorskich formatów kaset wideo do magnetowidów, powstały w 1975 r. w którym zastosowano zapis ścieżek bez odstępów - technologię firmy Sony. System Beta (Betamax - oznaczenie Sony, Betacord - oznaczenie Sanyo) konkurował przez lata z gorszym technologicznie VHS; ostatecznie wysoka cena BETY i brak promocji ze strony Sony zdecydowały o klęsce tego formatu.

3 / 9

Walkman

Obraz
© Wikimedia

Walkman

Walkman został zaprojektowany i wypromowany przez firmę Sony, która w 1979 r. wypuściła na rynek przenośny magnetofon o handlowej nazwie Sony Walkman. Urządzenie to przyjęło się w latach 80. XX wieku nadspodziewanie dobrze na całym świecie, niemal całkowicie eliminując z rynku wcześniejsze modele przenośnych magnetofonów kasetowych. Oryginalna konstrukcja Sony była powielana w tysiącach wersji przez tanich producentów z Dalekiego Wschodu. Urządzenie w połowie lat 80. stało się tak popularne, że napisano o nim nawet specjalną piosenkę (Wired for Sound Cliffa Richarda). Najlepszym jakościowo walkmanem, wyprodukowanym przez Sony był walkman professional WM-D6C (na zdjęciu), który odtwarzał dźwięk z jakością zbliżoną do magnetofonów hi-fi i był zaopatrzony w wysokiej jakości kierunkowy mikrofon. Walkman ten był masowo stosowany przez dziennikarzy i stał się prototypem współczesnych dyktafonów.

4 / 9

Discman

Obraz
© Wikimedia

Discman

Discman to przenośny odtwarzacz CD wyposażony w słuchawki. Konstrukcja discmana pozwala na poprawną pracę pomimo wstrząsów i umożliwia zasilanie go za pomocą baterii lub akumulatorów, dzięki czemu możliwe jest odtwarzanie muzyki na przykład podczas spaceru. Pierwotnie discmany współpracowały jedynie z płytami nagranymi w formacie CD-Audio, współczesne modele są w stanie odtwarzać również muzykę w formacie mp3, a nawet płyty DVD-Video jak to ma miejsce w jednym z odtwarzaczy Sony DVE7000S. Discman jest następcą walkmana. Nazwa discman jest zastrzeżonym znakiem towarowym firmy Sony, niemniej popularnie używa się jej, podobnie jak w przypadku wspomnianego walkmana, jako nazwy dla ogółu tego typu urządzeń. Dzisiaj sprzęt ten został praktycznie całkowicie wyparty przez małe i dużo bardziej poręczne odtwarzacze MP3.

5 / 9

Pegasus

Obraz
© Wikimedia

Pegasus

Pegasus to 8-bitowy klon konsoli do gier Famicom/Nintendo Entertainment System. Do dziś można jeszcze spotkać na polskich targowiskach egzemplarze Pegasusa, sprzedawane zwykle pod nazwą "gier telewizyjnych". Gniazdo kartridży w Pegasusie nie jest (bez adaptera) zgodne z kartridżami dla NES-a, gdyż konsola jest prawdopodobnie oparta na tzw. Famicomie pierwszym, japońskiej wersji NES-a o nieco innej budowie. Część kartridży do Pegasusa jest pirackimi kopiami gier, produkowanymi głównie w Rosji i Chinach (są wśród nich podróbki gier z Sonikiem i innymi postaciami, które zostały zaprojektowane na konsole inne niż Famicom). W Polsce, poza bazarami, w sklepach sprzedawano również legalne wersje gier na tę konsolę. Do takich tytułów zalicza się między innymi gra Micro Machines. Konsola była zgodna z pistoletem świetlnym, lecz nie akceptowała innych akcesoriów.

6 / 9

Commodore 64

Obraz
© Wikimedia

Commodore 64

Komputer C64 powstał w styczniu 1982 r., jako następca poprzedniego modelu VIC-20 i początkowo był sprzedawany w cenie 595 dolarów. Cena początkowo nie przyniosła popularności modelowi, który był znacznie droższy niż produkty konkurencji (ZX Spectrum). Firma Commodore, będąc właścicielem firmy MOS Technology, produkującej większość podzespołów do C64, oszacowała koszt produkcji każdego modelu na 135 dolarów. Cena maszyny znacznie spadła, a firma rozpoczęła agresywną politykę marketingową kierując komputer w stronę rynku gier. Wkrótce model C64 stał się najpopularniejszym komputerem. Urządzenie, choć o wysokich możliwościach technicznych, było jednak stosunkowo słabe. Język programowania BASIC v.2 (stworzony przez firmę Microsoft) był poprawny logicznie, ale nie pozwalał na pełną kontrolę nad maszyną: był zbyt powolny, nie zawierał, np. żadnych instrukcji do generowania dźwięku, grafiki, czy też obsługi joysticka. Firma zdecydowała się wypuścić w 1984 r. następcę C64, komputer Commodore Plus/4, z nowszą
wersją BASIC-a i wbudowanymi w ROM aplikacjami (np. arkusz kalkulacyjny), ale z braku kompatybilności z C64, nowy produkt nie zdobył przychylności rynku.

7 / 9

Telewizor Unimor Neptun

Obraz
© Wikimedia - Tyktyk

Telewizor Unimor Neptun

Neptun D505 to pierwszy produkowany seryjnie model telewizorów gdańskiej firmy Unimor. W pełni dwusystemowy - PAL/SECAM, wliczając podwójną fonię 5,5/6,5 MHz. Razem z dwusystemowym modułem dekodera PAL/SECAM stosowano usprawnienie współpracy z magnetowidami polegające na zmianach w module synchronizacji (do tego celu była używana pozycja "4" programatora). Telewizor ten był produkowany w kilku wersjach, a kilka małych firm przygotowało moduł pośredniej częstotliwości wykorzystujący filtr z falą bieżącą SAW (Surface Acoustic Wave), stosowany zresztą we współczesnych odbiornikach do dziś. Po zastosowaniu takiego modułu, jakość obrazu niejednokrotnie przewyższała produkty zachodnie z dolnej półki cenowej. Telewizory te były trwałe i niezawodne, a wiele z Neptunów sprawnie pracuje do dziś.

8 / 9

Magnetofon kasetowy

Obraz
© Wikimedia - Mohylek

Magnetofon kasetowy

Magnetofony kasetowe znajdowały się swego czasu w każdym domu. Niejednokrotnie modele były wyposażane w mikrofon pozwalający nagrywać dźwięk. Urządzenie umożliwiało nie tylko odtwarzanie, ale i nagrywanie kaset. Popularna konstrukcja Unimor MK 232 wzorowana była na magnetofonach firmy Grundig. Wiele osób na myśl o tym magnetofonie wspomina przesuwane na górze urządzenia potencjometry i charakterystyczną rączkę do przenoszenia sprzętu.

9 / 9

Telefon z tarczą

Obraz
© Jupiterimages

Telefon z tarczą

Po raz pierwszy telefon z tarczą do wybierania numerów użyto w 1896 roku. Korzystanie z tego wynalazku było dość irytujące ze względu na długi czas wybierania numerów i konieczność powtarzania całej czynności od początku w przypadku pomyłki.

A jakie są Wasze wspomnienia dotyczące starych sprzętów? Jak wspominacie swoje pierwsze komputery lub telefony? Piszcie w komentarzach.

historiatechnologiasprzęt
Wybrane dla Ciebie
Komentarze (13)