Rekiny wykorzystują pole magnetyczne Ziemi do poruszania się po morzach

Wiele zwierząt wykorzystuje pole magnetyczne Ziemi do nawigacji - są to m.in. ptaki, żółwie morskie i homary. Teraz do tej listy dołączają również rekiny, co potwierdzają najnowsze badania opisane w Science.

Do zbadania wpływu pola magnetycznego na rekiny skłoniły badaczy doniesienia o żarłaczu białym, który w 2005 roku przepłynął w linii prostej z Afryki Południowej do Australii i z powrotem. Jednak jeszcze w latach 70. XX naukowcy podejrzewali, że zwierzęta z grupy spodoustych (m.in. rekiny i płaszczki) mogą wykrywać pole magnetyczne. 

Jednak dopiero najnowsze obserwacje potwierdziły, że rekiny wykorzystują pole magnetyczne do poruszania się po morskich głębinach. W celu potwierdzenia tej teorii Bryan Keller, ekolog z Florida State University i jego zespół umieszczali pojedynczo 20 młodych rekinów w basenie, w którym wytwarzali niestandardowe pola magnetyczne. 

W pierwszym przypadku pole magnetyczne naśladowało to, które obserwuje się na Florydzie (w rodzinnych stronach badanego gatunku rekinów). Następnie pole magnetyczne imitowało pole z lokacji oddalonych o 600 km na północ i na południe od naturalnego środowiska ryb. 

W polu magnetycznych naśladującym ich rodzinne środowisko rekiny poruszały się w przypadkowych kierunkach. Jednak po zmianie pola - nieustannie zmieniały kierunek w taki sposób, by "wrócić" do "domu". 

Neil Hammerschlag, ekolog rekinów z University of Miami, który nie brał udziału w badaniu, potwierdza, że jest to dowód na to, że rekiny są w stanie wykorzystać pole magnetyczne do migracji na duże odległości. Co więcej, zdaje się, że ich orientacja w terenie nie jest wrodzona, a wyuczona. 

Wskazuje na to fakt, że rekiny będące pod wpływem “północnego” pola magnetycznego rzadko zwracały się w stronę południa. Keller tłumaczy, że badany gatunek rekinów niezwykle rzadko jest spotykany na północy, dlatego może nie mieć “zakodowane”, by wracać na południe. 

Chociaż w badaniu wziął udział tylko jeden gatunek rekinów, to naukowcy są przekonani, że do podobnych wniosków można dojść, badając inne osobniki. Przykładem może być wspomniany na początku żarłacz biały, ponieważ ten gatunek znany jest z podróżowania na znacznie odległości, więc umiejętność korzystania z pola magnetycznego powinna być u niego o wiele lepiej rozwinięta.