Ognisty rydwan Rosjan - śmigłowiec Ka‑52 Aligator

Aligator powstał jako rozwinięcie projektu śmigłowca Ka-50. Dowództwo sił zbrojnych ZSRR uznało, że na wzór wojsk USA, potrzebny jest śmigłowiec rozpoznania pola walki. W przeciwieństwie jednak do konstrukcji używanych w siłach NATO, rosyjska maszyna miała być zdolna do ataku i bezpośredniej walki w powietrzu. Aby ograniczyć koszty, zrobiono przegląd dostępnych w armii modeli. Biuro konstrukcyjne Kamowa doszło do wniosku, że najłatwiej będzie dokonać modyfikacji maszyny Ka-50. Był to jednomiejscowy śmigłowiec, który dzięki znacznej automatyzacji i sporemu wyposażeniu elektronicznemu mógł uczestniczyć w walce bez dodatkowej osoby - operatora uzbrojenia. Uznano zatem, że modyfikacja polegająca na dodaniu drugiego pilota (dowódcy pola walki) oraz niewielkie zmiany uzbrojenia spełnią wymagania armii.

Projektowanie maszyny rozpoczęto w 1987 roku. Zmiany ustrojowe oraz znaczące ograniczenie finansowania mocno opóźniły projekt. Pierwszy prototyp oblatano dopiero po dziesięciu latach – 25 czerwca 1997 roku. Przez kolejne 11 lat trwały testy maszyny i próby w locie. Tak długi okres przygotowania do seryjnej produkcji wynikał także z problemami z finansowaniem projektu i prac badawczo-rozwojowych. Do seryjnej produkcji maszyna trafiła dopiero w roku 2008.

Ka-52 to ciężki śmigłowiec bojowy o masie ponad 7700 kg. Jego napęd stanowią obecnie dwa silniki turbinowe Klimow VK-2500, każdy o mocy 1800 kW (2440 KM). Pierwotnie zainstalowane były nieco słabsze jednostki, jednak ambitne plany eksportowe zmusiły producenta do użycia bardziej dopracowanych i mniej awaryjnych silników. Dzięki nim maszyna może się rozpędzić do prędkości 315 km/h i przelecieć maksymalnie 470 km. Maksymalna wysokość na jaką może się wzbić to 5500 metrów.

Najbardziej rzucającą się w oczy cechą maszyny jest jej specyficzny, podwójny wirnik. Działa on przeciwstawnie, co oznacza że jeden z nich obraca się zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a drugi w stronę przeciwną. Taki układ pozwala na rezygnację z tylnego śmigła, ale też poprawia osiągi. Produkt Rosjan potrafi latać szybciej i jest zwrotniejszy niż amerykański AH-6. Apache. Konstruktorzy bardzo ciekawie umieścili silniki – po obu stronach kadłuba. Dzięki temu zminimalizowali ryzyko całkowitego zniszczenia maszyny od pojedynczego trafienia pociskiem w bok. Równie nietypową rzeczą jak zespół napędowy, jest układ kabiny. W podobnych konstrukcjach stosowany był układ z fotelami pilotów umieszczonych jeden za drugim. Rosjanie umieścili je obok siebie. Taki zabieg pozwolił na zmniejszenie masy i ograniczenie kosztów (wspólne układy sterujące, mniej części eksploatacyjnych). Ewenementem na skalę światową jest także zastosowanie rakietowo wyrzucanych foteli pilotów (system katapultowania).

Ka-52 Aligator może się także pochwalić mocnym uzbrojeniem. Podstawową bronią jest rakieta AT-12 Wichr z systemem celowniczym I-251W Szkwał. Pozwala ona na namierzanie i niszczenie celów (najczęściej czołgów i artylerii) z odległości od 5 do 12 km. Jest to zgodne z zamówieniem dowództwa armii, które oczekiwało, że maszyna będzie atakować cele, sama jednocześnie pozostając niewykryta lub będąc z dala od linii silnej obrony przeciwlotniczej. Obok rakiet AT-12, śmigłowiec może być wyposażony w pociski kierowane S-24, S-13 i S-8, a także podwieszane pod skrzydłami bomby. Nie zabrakło także działka kalibru 30 mm Szipunow 2A42, które jest jednym z najcelniejszych na świecie w swojej kategorii. Systemy sterowania śmigłowca można ustawić tak, aby namierzony cel stale znajdował się w jego zasięgu. Co ciekawe, cały system sterowania ogniem działa w czasie rzeczywistym i może być w pełni skomunikowany z innymi maszynami. Oznacza to, że Ka-52 może niszczyć cele, które zostały zidentyfikowane i namierzone przez inne
maszyny, a także stacje naziemne.

Rosjanie bardzo aktywnie próbują sprzedawać śmigłowiec na całym świecie. Najwyraźniej opłaciło się to producentowi, ponieważ pierwsze zamówienia na maszyny złożył rząd Egiptu.