Kosmos. Kwazar, czyli postrach kosmosu, który "zjada" gwiazdy

Ten obiekt jest hiperaktywną galaktyką, która niszczy wszystko, co stanie mu na drodze. W porównaniu z jego rozbłyskami FRB są jak niedzielne transmisje lokalnego radia.

Za siłę tego zjawiska odpowiada jądro galaktyki. Jest nim kwazar, który żeby istnieć potrzebuje supermasywnej czarnej dziury, która go „żywi”. A sama czarna dziura pochłania rocznie około 20 gwiazd.

Niezwykle silne promieniowanie kwazara powstaje w dysku akrecyjnym masywnej czarnej dziury, znajdującej się w jego centrum. Gaz i pył opadające na dysk rozgrzewają się do ogromnych temperatur i emitują nieprzebrane ilości promieniowania.

Kwazar prawdopodobnie powstaje w wyniku zderzenia galaktyk i tylko pozornie przypomina gwiazdę. W rzeczywistości jest zwartym źródłem ciągłego promieniowania elektromagnetycznego o ogromnej mocy, a jego energia może być 100-krotnie większa niż energia Drogi Mlecznej. Oprócz fal radiowych i światła kwazar emituje również promieniowanie ultrafioletowe, podczerwone, gamma i rentgenowskie. Dlatego oznaczałyby śmierć dla jakichkolwiek żywych organizmów.

Kwazar jest po prostu hiperaktywną galaktyką z czarną dziurą. Kwazary są bardzo silne i emitują światło. Możemy zaobserwować wiele długości fal ich promieniowania – mówi astrofizyk Feryal Ozel.

Niektóre kwazary emitują nadzwyczaj intensywne promieniowanie elektromagnetyczne w bardzo szerokim zakresie widmowym. Nazywa się je blazarami. Do tej pory odkryto około 50 takich obiektów. Światło blazarów, które dociera do Ziemi z dużym opóźnieniem, pozwala stwierdzić, jakie światło te wiązki napotkały po drodze. W ten sposób naukowcy mają większy wgląd w historię wszechświata.
src="https://d.wpimg.pl/529854287--1393498574/historia.jpg"/>