Fragmenty niemieckiej rakiety V2. Znaleziono je na polu w Anglii
Zespół brytyjskich archeologów odkrył na polu w południowo-wschodniej Anglii fragmenty pierwszej niemieckiej broni naddźwiękowej – pochodzącej z czasów II wojny światowej rakiety V2. Broń była wycelowana w Londyn, ale eksplodowała, zanim dotarła do celu.
Zalogowani mogą więcej
Możesz zapisać ten artykuł na później. Znajdziesz go potem na swoim koncie użytkownika
Odkrycia dokonano nieopodal Saint Mary's Platt. Superbroń Hitlera, nazywana przez badaczy "rakietami terroru", była uważana za niezwykle groźną – nie można było jej usłyszeć, ani przechwycić. Nazwa V2 to skrót od Vergeltungswaffe Zwei, co w języku niemieckim oznacza dosłownie "Broń odwetową 2". Podczas ostatnich wykopalisk odkryto na głębokości 6 m pozostałości jednej z takich rakiet.
Serwis Live Science donosi, że to już szóste duże wykopaliska prowadzone przez zespół archeologów oraz braci Colina i Seana Welchów, którzy spędzili ponad dekadę na badaniu miejsc, w których mogą znajdować się pozostałości niemieckich rakiet. Wcześniej odkryli także dziesiątki "latających bomb" Fieseler Fi 103, zwanych popularnie V1, które były wystrzeliwane w latach 1944-1945 z terytorium okupowanej przez Niemców Francji.
W trakcie niedawnych wykopalisk badaczom udało się wydobyć ponad 800 kilogramów metalowych części V2. Wiadomo, że rakieta została wystrzelona z Hagi 14 lutego 1945 roku około północy. Eksplodowała po około pięciu minutach, osiągając niedługo po starcie pięciokrotną prędkość dźwięku.
W miejscu dokonania odkrycia znajduje się obecnie pole uprawne, ale w czasie II wojny światowej był tutaj sad. Wybuch V2 nastąpił na tyle daleko od budynków mieszkalnych, że nikt nie został ranny. Sean Welch zaznacza jednak w rozmowie z Live Science, że głośny huk eksplozji uszkodził słuch jednej starszej kobiecie.
Fragmenty V2 zostały wykopane pod koniec września. Zespół badaczy spędził w tym miejscu cztery dni, używając mechanicznej koparki, łopat i wykrywaczy metali (te ostatnie posłużyły do zlokalizowania pozostałości znajdujących się w głębszych warstwach ziemi). Konserwacja wydobytych obiektów potrwa do 18 miesięcy.
