Czy jesteśmy sami w kosmosie? Niesamowite zdjęcia planet Układu Słonecznego

Kolory Merkurego na tym zdjęciu nie byłyby widoczne gołym okiem. Zostały one wzmocnione, aby ukazać chemiczne, fizyczne oraz mineralogiczne różnice w uksztaltowaniu planety. Dane do stworzenia obrazu zostały zebrane podczas misji sondy Meessenger. Obszar w prawej, górnej części zdjęcia o kształcie koła w piaskowym kolorze to wgłębienie powstałe w wyniku uderzenie meteorytu, które zostało potem zalane lawą z okolicznych wulkanów.

Powierzchnia Merkurego z widocznymi obszarami lodu - to te zaznaczone na żółto. Lodowe jeziora znajdują się przy biegunie północnym planety.

Zdjęcie naszego sąsiada, Wenus, gdy przechodzi na tle Słońca - zostało zrobione w 2012 roku przez kosmiczny teleskop Sun Dynamics Observatory (obserwatorium dynamiki Słońca). Tranzyt Wenus jest niezwykle rzadkim zjawiskiem. W ciągu ok. 120 lat Ziemia i Wenus dwukrotnie (w odstępie 8 lat) znajdują się w pozycji, w której przejście Wenus na tle Słońca jest widoczne z naszej planety. Następne spodziewane jest 10 grudnia 2117 roku.

"The Blue Marble" to jedno z najpopularniejszych zdjęć naszej planety widocznej z kosmosu. Zostało zrobione 7 grudnia 1972 roku przez załogę misji Apollo 17 na wysokości około 29 000 kilometrów. "The Blue Marble" jest pierwszym zdjęciem, na którym Ziemia jest w pełni oświetlona. NASA przypisuje autorstwo fotografii całej załodze Apollo 17, oryginalny autor nie został do dziś ustalony. Zdjęcie przed opublikowaniem zostało obrócone o 180 stopni, tak, aby biegun północny znajdował się na górze obrazu.

Do stworzenia tego obrazu Marsa wykorzystano ponad 1000 zdjęć wykonanych z próbników Viking 1 i Viking 2 w latach 70. Dziś szczegółowe fotografie powierzchni planety możemy oglądać m.in. dzieki łazikowi Curiosity, ale możliwe, że już niedługo zobaczymy zdjęcia czerwonej planety wykonane ludzką ręką. Załgowe misje na Marsa planują NASA i Elon Musk, szef SpaceX.

Curiosity, choć nazywany "łazikiem", to tak naprawdę zautomatyzowane laboratorium zdolne do przeprowadania badań i pomiarów. Kosztujące 2,5 miliarda dolarów, zasilane nuklearną baterią pozaziemskie laboratorium ma w sobie też polski akcent. Firma VIGO Systems S.A. z Ożarowa Mazowieckiego dostarczyła niechłodzone detektory na podczerwień MCT zastosowane w przestrajalnym spektrometrze laserowym zaprojektowanym do zbierania informacji o środowisku panującym na Marsie.

Jowisz to piąta w kolejności od słońca, a jednocześnie największa planeta Układu Słonecznego. Jego masa jest dwa i pół razy większa niż wszystkich pozostałych planet razem wziętych. Jowisz ma 67 księżyców. Na jednym z nich, Europie, NASA planuje szukać śladów życia.

Zdjęcie Saturna i jego pierścieni wykonała 21 lipca 1981 roku sonda Voyager 2 z odległości 34 milionów kilometrów. Sondy Voyager 1 i 2 potwierdziły istnienie, a także odkryły nowe satality Saturna, których ten ma aż 62.

Uran to siódma planeta od Słońca. Sonda Voyager 2, która wykonała zdjęcie planety w 1986 roku, pokazała Urana jako planetę o prawie idealnie jednolitej powierzchni. Nie widać było na niej wyróżniających się pasm chmur ani burz, które widoczne są na pozostałych planetach olbrzymach.
Jednak obserwacje w kolejnych latach pokazały oznaki pór roku i zjawisk pogodowych, takich jak sięgające prędkości 250 km/h wiatrów. Wg naukowców na Uranie, jak i na Neptunie, mogą występować deszcze diamentów.

Neptun został odkryty w 1846 na podstawie obliczeń matematycznych, a nie obserwacji nieba. Zmiany w ruchu Urana doprowadziły naukowców do wniosku, że musi za nie odpowiadać bliskość innej dużej planety. Po raz pierwszy został zaobserwowany w tym samym roku przez astronoma Johanna Gottfrieda w miejscu obliczonym przez francuskiego matematyka Urbaina Le Verriera. Neptun został odwiedzony tylko przez jedną sondę - Voyager 2. Przeleciała ona w pobliżu planety 25 sierpnia 1989 roku. Powierzchnia Neptuna byłaby prawdopodobnie najmniej przyjemnym miejscem do zamieszkania, bo temperatura spada tu do -226 stopni Celsjusza, a prędkość wiatru sięga 2100 km/h.

Pluton został odkryty w 1930 roku przez Amerykanina Clyde’a Tombaugha. Od tego czasu aż do 2006 roku Pluton oficjalnie był uznawany za dziewiątą planetę Układu Słonecznego. Jednak 24 sierpnia 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna odebrała mu status planety. Jeden rok na Plutonie trwa 247 ziemskich lat. Oznacza to, że Pluton uzyskał status planety i stracił go, zanim zdążył okrążyć Słońce choć jeden raz. Powyższe zdjęcie wykonała sonda New Horizons w 2015 roku.