Cenne wsparcie dla Ukraińców. Pochodzi z nieistniejącego państwa

Ukraińscy żołnierze korzystają z BPzV Svatav, na co zwrócili uwagę eksperci z Ukraine Weapons Tracker. Jest to rozwiązanie opracowane w Czechosłowacji w latach 80. XX wieku, jako odpowiedź na zapotrzebowanie Czechosłowackiej Armii Ludowej na bojowe wozy rozpoznawcze. Wozy osadzono na podwoziu gąsienicowym BMP-1, a cała ich konstrukcja jest bardzo podobna do konstrukcji tych radzieckich bojowych wozów piechoty. Rozwiązanie służyło przede wszystkim do przeprowadzania rozpoznania desantowego lub działań bojowych na tyłach wroga.

Wozy BPzV Svatav mają długość 6,74 m, szerokość 3,14 m i wysokość 2,07 m. Ich masa to blisko 14 ton. Maszyny napędza silnik UTD-20 o mocy 300 KM. Wozy mogą poruszać się z maksymalną prędkością 65 km/h po utwardzanych drogach i 45 km/h w terenie. Są w stanie pokonywać przeszkody o wysokości sięgającej ok. 0,7 m i rowy o głębokości ok. 2,5 m. Na ich pokładzie pomieści się 6-osobowa załoga, w składzie: kierowca, dowódca, strzelec, radiooperator, nawigator oraz operator. Większość z tych osób pełni również funkcje zwiadowcy. Chroni ją stalowy pancerz.

BPzV Svatav zyskał dodatkowe wyposażenie, które miało zwiększać jego przydatność w misjach zwiadowczych. Było to m.in. radiolokator PSNR-5, noktowizyjne urządzenie obserwacyjne NNP-21, kompas PAB-2A, zestaw do dekontaminacji OS-3, czy urządzenie nawigacyjne TNA-3. Co ciekawe, radiolokator PSNR-5 oraz urządzenie obserwacyjne NNP-21 mogą być zdemontowane, przewożone wewnątrz pojazdu i używane niezależnie od niego, np. po zamontowaniu na specjalnych podstawach.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W uzbrojeniu wozów czechosłowackiej produkcji znajduje się armata 73 mm 2A28 Grom, uniwersalny karabin maszynowy radzieckiej produkcji 7,62 mm km PK/PKM, a także przeciwpancerne pociski kierowane 9M14 Malutka (które uważa się za jedne z najliczniej produkowanych pocisków na świecie). Bojowe wozy rozpoznawcze BPzV Svatav to nie jedyne wsparcie dla Ukrainy, które pochodzi z nieistniejących państw. Przemysław Juraszek przykładowo pisał o amunicji czołgowej wyprodukowanej jeszcze za czasów Jugosławii, a dokładniej mówiąc o pociskach odłamkowo-burzących M86 kal. 125 mm stosowanych w czołgach z rodziny T-72, T-64, T-80 czy T-90.