Rosja straciła już setki czołgów. Ukraińcy niszczą je tą bronią

Sztab Generalny Sił Zbrojnych Ukrainy przekazał, że od początku inwazji Rosjanie stracili 753 czołgi. O skali niepowodzenia Moskwy świadczy fakt, że w ciągu 10 lat straciła ona w Afganistanie ponad pięć razy mniej tych pojazdów (147).

Rosyjskie czołgi są niszczone przy użyciu broni przeciwpancernej – zarówno tej ukraińskiej produkcji, jak i dostarczanej przez kraje Zachodu. Pomocne w zwalczaniu tych pojazdów okazują się również drony. Zdaniem strony ukraińskiej, niekiedy wystarczy tylko jeden celny strzał, aby unieszkodliwić rosyjski czołg. Przyjrzyjmy się broni, za pomocą której obrońcy niszczą gąsienicowe wozy bojowe najeźdźców.

NLAW to opracowana przez szwedzką firmę Saab Bofors Dynamics i brytyjską Thales Air Defence wyrzutnia kierowanych pocisków przeciwpancernych. Broń mierzy ok. metra, a wraz z pociskiem i systemem naprowadzania waży ok. 12,5 kg. Nieduże rozmiary powodują, że może być obsługiwana przez jednego operatora.

NLAW-y trafiły na wyposażenie armii brytyjskiej w 2009 r. Pociski są w stanie przebić pancerz o grubości ponad 500 mm, a ich maksymalny zasięg rażenia wynosi 600 m.

FGM-148 Javelin (ang. oszczep) jest pociskiem kierowanym produkcji amerykańskiej. Wyposażono go w tandemową głowicę, dzięki której możliwe jest niszczenie pojazdów chronionych pancerzem reaktywnym. Maksymalny zasięg pocisków wynosi 4750 m. Mogą one przebić pancerz o grubości 800 mm RHA (równoważniku grubości jednorodnej stali pancernej).

Javeliny działają w dwóch trybach: w pierwszym atakują cel bezpośrednio (rozwiązanie używane przy słabiej opancerzonych pojazdach), a w drugim rażą go z góry, co pozwala zniszczyć dobrze opancerzone pojazdy, w tym najnowsze czołgi.

Ukraińcy mają też na wyposażeniu broń przeciwpancerną rodzimej produkcji. Stugna-P, bo o niej mowa, to przeciwpancerne pociski kierowane stanowiące wersję rozwojową ukraińsko-białoruskiego Skifa.

Broń jest produkowana przez Państwowe Kijowskie Biuro Konstrukcyjne "Łucz", a na uzbrojenie ukraińskiej armii weszła w 2011 r. Stugna-P ma mniej zaawansowaną głowicę niż Javelin, ale charakteryzuje się większym zasięgiem wynoszącym maksymalnie 5 km. Pocisk jest w stanie przebić stal pancerną o grubości 800 mm i może skutecznie razić czołgi chronione pancerzem reaktywnym.

Niezawodne w zwalczaniu rosyjskich pojazdów pancernych okazały się również tureckie drony Bayraktar TB2. Według producenta tych maszyn, mogą one operować w powietrzu bez przerwy do 27 godzin, a ich maksymalny pułap wynosi 7,6 km. Bezzałogowiec ma 6,5 m długości, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi 12 m. Maksymalna masa startowa TB2 to 700 kg.

Ukraina otrzymała ponadto od USA drony Switchblade 600, przeznaczone do jednorazowych misji (stąd nazywa się je potocznie dronami kamikadze). Zasada działania tych niewielkich maszyn (mają 130 cm długości i ważą 25 kg) jest prosta: spadają one na wskazane, opancerzone cele, po czym następuje detonacja przenoszonych przez nie ładunków. Prędkość przelotowa amerykańskiego drona Switchblade 600 wynosi ok. 110 km/h.