Co to jest NFC i jak z niego korzystać? Wyjaśniamy

NFC czyli Near Field Communication to w dosłownym tłumaczeniu z angielskiego - komunikacja bliskiego pola. Symbol NFC jest oznaczeniem komunikacji radiowej o wysokiej częstotliwości, która pozwala na wymianę danych pomiędzy urządzeniami elektronicznymi na niewielką odległość, maksymalnie do 20 cm. W praktyce NFC pozwala na łatwe i bezprzewodowe wysyłanie danych między dwoma urządzeniami, np. między dwoma smartfonami, albo między smartfonem a głośnikiem.

NFC w telefonach umożliwia prostą komunikację pomiędzy dwoma smartfonami lub pomiędzy smartfonem a innymi urządzeniami, które obsługują technologię NFC. Najczęściej dzięki NFC w telefonie możemy ładować bezprzewodowo smartfon, płacić zbliżeniowo lub połączyć smartfon z innymi urządzeniami, np. przenośnym głośnikiem, który również wykorzystuje technologię NFC.

Właściwie każdy smartfon z Androidem wyposażony jest w moduł NFC. Nie mają go za to żadne iPhone'y. NFC w telefonach to kopania zastosowań. Przez zbliżenie do siebie dwóch smartfonów możemy:

• Wysłać zdjęcie - wystarczy zbliżyć smartfony do siebie, a zdjęcie się przesyła. Nie trzeba uruchamiać do tego żadnej aplikacji - ani maila, ani komunikatora.
• Udostępnić kontakt - działa to tak samo jak wysyłanie zdjęć.
• Przenieść dane ze starego urządzenia na nowe - kupujecie nowy smartfon. Cieszycie się nową zabawką, ale pozostaje jeszcze przeniesienie kontaktów, SMS-ów, zdjęć czy aplikacji z telefonu na telefon. Tu też może pomóc NFC.
• Przesyłanie muzyki - do tego niezbędny jest głośnik z NFC. Ale zamiast łączyć się z nim przez Bluetooth, można to zrobić zwyczajnie przytykając smartfon do obudowy głośnika.
• Płacić telefonem - to coraz popularniejszy sposób płatności, bo nie trzeba nosić ze sobą portfela, szukać w nim drobnych czy karty płatniczej. Wystarczy przyłożyć smartfon do terminala i... gotowe.

Kiedy chip NFC i jego antena znajdą się w zasięgu pola magnetycznego, dzięki efektowi indukcji elektromagnetycznej, generowana jest energia elektryczna. Sygnał przepływa między dwiema antenami – w telefonie i w urządzeniu docelowym. Tak tworzy się łącze pozwalające na komunikację między sprzętami za pomocą fal radiowych krótkiego zasięgu.

Pierwsze próby z tą niemłodą już technologią rozpoczęto jeszcze na początku lat 80. ubiegłego stulecia. Dokładniej w 1983 r. złożono pierwszy patent związaniu z technologią RFID (ang. Radio-frequency identification), z której NFC czerpie pełnymi garściami. Jednak dopiero 21 lat później trzy firmy zajmujące się sprzętem GSM – Nokia, Philips i Sony – przystąpiły do NFC Forum (organizacja non-profit zrzeszająca producentów elektroniki, powstała w celu rozwoju technologii NFC), co można rozpatrywać, jako początek poważnego traktowania tej technologii przez biznes.

Trzeba było kolejnych lat, by dopiero w 2009 r. zostały opracowane kolejne elementy układanki, która pozwoliła nam na wygodne korzystanie z NFC. Właśnie dopiero siedem lat temu zaczęły działać pierwsze standardy przesyłania zarówno kontaktów czy adresów URL. W tym samym czasie stworzono również sposób na inicjalizację nadajnika Bluetooth. Dzięki temu nie trzeba korzystać z niezbyt wygodnego parowania urządzeń. Zamiast tego wystarczy zbliżyć do siebie czytnik (smartfon) z kartą NFC (głośnik bezprzewodowy) by nawiązać między nimi łączność Bluetooth.

Jednak łączność NFC to nie tylko komunikacja między telefonami oraz innymi urządzeniami, w tym innymi smartfonami. Posiadając standard łączności zbliżeniowej możemy za pośrednictwem takich usług jak MyWallet czy ApplePay dokonywać płatności, bez konieczności posiadania przy sobie pieniędzy.