Gigantyczny zbiornik wody pod Saharą. Jest jak siedem Bałtyków

Sahara jest dziś największą pustynią świata. Jeszcze całkiem niedawno – w skali geologicznej – była jednak zieloną, żyzną krainą zamieszkiwaną przez ludzi i duże zwierzęta. Pozostałością dawnych czasów są ogromne złoża słodkiej wody, znajdujące się pod jałowymi piaskami.

Zaledwie kilka tysięcy lat temu obszar obecnej Sahary był zieloną krainą, zamieszkiwaną przez ludzi i liczne zwierzęta. Ich wizerunki zachowały się na naskalnych rysunkach, pozostawionych przez dawnych mieszkańców tamtych terenów.

Woda z padających wówczas, a także w czasach znacznie odleglejszych, deszczy wsiąkała głęboko, tworząc z czasem ogromne, podziemne złoża tego cennego surowca. Przez tysiące lat pozostawały one nieznane i nieeksploatowane, jednak rozwój nauki sprawił, że podsaharyjski rezerwuar czystej, słodkiej wody budzi coraz większe zainteresowanie zarówno badaczy, jak i władza krajów północnej Afryki.

Obecność wody pod Saharą nie jest tajemnicą od kilkudziesięciu lat. Już w połowie XX wieku na niewielką skalę eksploatowano podziemne zbiorniki, a do 2010 roku głębinowe ujęcia zostały rozbudowane, czego przykładem jest rozpoczęcie przez Mu’ammara al-Kaddafiego projektu Wielkiej Sztucznej Rzeki.

Jest to sieć podziemnych rurociągów i studni głębinowych, mających zapewnić Libii swobodny dostęp do słodkiej wody. Rozpoczęty w latach 90. poprzedniego wieku projekt nie został jednak doprowadzony do końca ze względu na wybuch w Libii wojny domowej.

Mimo obaw o możliwość szybkiego wyeksploatowania podziemnych zasobów, nowe szacunki wskazują, że woda występuje pod Saharą w wielkiej obfitości. Pod samą pustynią jest jej około 150 tys. km sześciennych – mniej więcej tyle, co w siedmiu Bałtykach.

Szacunki obejmujące większy obszar wskazują, że północna Afryka jest gigantycznym rezerwuarem wody pitnej, o objętości szacowanej na 660 tys. km sześciennych.

Co więcej, dzięki danym, które dostarczył satelita Grace (Gravity Recovery and Climate Experiment) udało się ustalić, że podziemne zasoby podsaharyjskiej wody – mimo eksploatacji – stają się coraz większe, czego dowiedziono poprzez analizę zmian ciężaru skorupy ziemskiej na tym obszarze.