Zestrzelony Bayraktar TB2. Został wyprodukowany w marcu 2022 r.

Tureckie drony Bayraktar TB2 są zmorą Rosjan. Zniszczyły setki celów na kijowskim odcinku rosyjskiej ofensywy, a teraz prawdopodobnie są używane do ataków na cele w Rosji. Wskazują na to dwa ostatnie zestrzelenia dronów dokonane przez Rosjan w pobliżu Biełgorodu oraz Kurska.

Wygląda na to, że niedawne pożary w składach amunicji były sprawką właśnie dronów Bayraktar TB2. Co ciekawe, wrak pierwszego z Bayraktarów pokazuje, że opuścił on turecką fabrykę Baykar Makina jeszcze w marcu tego roku (data na laserowym module naprowadzania bomb).

Jak donosi Reuters, Turcja nie komentuje dostaw, zasłaniając się prywatną działalnością firmy Baykar Makina. Wygląda jednak na to, że Ukraina wciąż dostaje kolejne drony oraz ma stały dopływ części zamiennych i uzbrojenia, mimo iż Ankara politycznie stara się zachować neutralność.

Bayraktar TB2 to maszyna klasy MALE (medium-altitude long-endurance) o długości 6,5 m i rozpiętości skrzydeł wynoszącej 12 m zdolna do lotu na pułapie do 7,6 km przez nawet 27 godzin. Masa startowa drona to 700 kg, z czego 150 kg to ładunek obejmujący głowicę obserwacyjną z kamerą termowizyjną lub radarem typu AESA i uzbrojenie podwieszone na czterech pylonach.

Zasięg drona od stacji kontrolnej może wynosić w zależności od zastosowanego modelu stacji 150 km lub 300 km, a więc wystarczająco dużo, aby operować nad terenem Rosji. Dron jest w stanie wrócić do miejsca startu i automatycznie wylądować po utracie sygnału. Do nawigacji jest używany komplet odpornej na zakłócenia, ale mniej dokładnej nawigacji inercyjnej i klasycznej GPS.

Uzbrojenie dronów Bayraktar TB2 to bomby kierowane laserowo MAM-C i MAM-L produkowane przez także turecką firmę Rokestan. Pierwsza z nich to lekka bomba o masie 6,5 kg o zasięgu do 8 km przystosowana do eliminowania grup piechoty oraz lekkich pojazdów opancerzonych. Z kolei druga to cięższa bomba ważąca 22 kg charakteryzująca się zasięgiem do 15 km występująca w trzech wariantach: przeciwpancernej (głowica kumulacyjna), odłamkowo-burzącej lub termobarycznej.

Turcja podjęła decyzję o rozwoju produkcji dronów po nieudanych próbach zakupu tego typu sprzętu z zagranicy. Amerykanie obawiali się, że Turcja mogłaby użyć zakupionych dronów do walk z Kurdami na wchodzie kraju i blokowali zakupy. Progres był powolny do czasu powrotu do kraju Selçuka Bayraktara, który był studentem MIT z tytułem magistra z zakresu kontroli manewrów śmigłowców bezzałogowych.

Dzięki jego doświadczeniu rodzinna firma Bayraktar Makina zajmująca się produkcją części samochodowych została przetransformowana w przedsiębiorstwo obronne, którego produkty zdobyły uznanie podczas konfliktu w Górskim Karabachu z 2020 r., a teraz podczas wojny w Ukrainie. Warto też zaznaczyć, że podczas wojny doszło do kooperacji Bayraktar Makina z ukraińskimi firmami czego przykładem są niedawno zaprezentowane drony Akıncı wyposażone w silniki od Motor Sicz oraz Iwczenko-Progress ZMKB.

Przemysław Juraszek, dziennikarz Wirtualnej Polski