Test rakiety Aster 30 Block 1NT. To szansa na niezależność UE od USA
Rakieta ASTER Block 1NT przeszła pomyślnie kolejny test, potwierdzając swoje zdolności dalekiego zasięgu. To krok milowy dla rozwoju systemu obrony powietrznej SAMP/T NG i uniezależnienie się Europy od USA w kwestii obrony antyrakietowej.
Testowe odpalenie pocisku Aster 30 1NT na poligonie DGA.
30 lipca 2025 r. w Biscarrosse odbył się drugi udany test rakiety Aster Block1 New Technology (Aster Block 1NT). Test przeprowadzono na poligonie DGA Essais de Missiles w obecności przedstawicieli Francji, Włoch i Wielkiej Brytanii, uczestniczących w programie współpracy FSAF-PAAMS.
Po pierwszym udanym teście w październiku 2024 r. jest to drugi test, który potwierdził zdolność rakiety do przechwytywania trudnych celów na bardzo dużym dystansie, sięgającym do 150 km. Dzięki wprowadzonym ulepszeniom Aster Block 1NT może teraz skuteczniej zwalczać cele powietrzne o większej manewrowości, prędkości i trudnowykrywalności.
Nowa rakieta to kluczowy aspekt systemu SAMP/T NG oraz modernizacjami fregat typu Horizon. Z tego względu poza francuskimi Armée de l’Air et de l’Espace oraz włoskimi Esercito Italiano nowymi rakietami jest zainteresowana m.in. brytyjska Royal Navy.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Rakiety Aster 30 Block 1NT- klucz europejskiej suwerenności antyblaistycznej
Warto zaznaczyć, że dotychczas produkowane pociski Block 0 to rozwiązanie przeznaczone do zwalczania samolotów na dystansie do 120 kilometrów, a Block 1 to pociski z dodaną możliwością zwalczania celów balistycznych.
Z kolei przetestowane Block 1NT to już wariant wyspecjalizowany do zwalczania pocisków balistycznych w klasie o zasięgu do 1500 km. Sprawia to, że jest przeznaczony m.in. do polowania na pociski balistyczne pokroju Iskandera-M.
Pociski Aster 30 są wyposażone w aktywną głowicę radiolokacyjną, przez co są bronią typu "odpal i zapomnij" w przeciwieństwie np. do pocisków PAC-2 GEM-T. Aktywna głowica radiolokacyjna poza odbiornikiem fal radiolokacyjnych, ma też własny emiter i nie musi opierać się po wystrzeleniu na radarze kierowania ogniem baterii systemu przeciwlotniczego.
Ponadto pociski mają łącze komunikacyjne, dzięki czemu możliwa jest korekta toru lotu pocisku przez baterię systemu przeciwlotniczego lub zmiana celu już po wystrzeleniu. Jest to konieczne, ponieważ radar rakiety może wykryć cel z kilkunastu kilometrów, a wcześniej leci do miejsca przewidzianego przez radar kierowania ogniem. Dopiero tam głowica szuka celu, który wedle obliczeń powinien się tam znajdować.
Co ciekawe w przeciwieństwie do Amerykanów, którzy w pociskach PAC-3 oparli się o bardzo skuteczne, ale drogie głowice kinetyczne Europejczycy zdecydowali się na kierunkowe głowice odłamkowe. Sprawiają one, że siła wybuchu oraz odłamków nie ma formatu pierścienia, tylko jest ukierunkowana w konkretną stronę. Istotnie zwiększa to możliwości rażenia, ale mimo wszystko nie zapewnia 100 proc. eliminacji obiektu podczas trafienia, jak ma to miejsce w przypadku głowicy kinetycznej.
