NASA pokazuje fascynujące, kolorowe zbocza krateru uderzeniowego na Marsie
Kratery uderzeniowe są ważnym źródłem wiedzy o obcych planetach. Bez konieczności wiercenia w powierzchni eksperci mogą zajrzeć do ich wnętrza. Sam Mars posiada ponad 600 tys. kraterów, a wiele z nich posiada naprawdę niesamowity wygląd.
NASA wykorzystała specjalną kamerę (High ResolutionImaging Science Experiment), znajdująca się na pokładzie sondy kosmicznej Mars Reconnaissance Orbiter do badania powierzchni planety.
Mars posiada liczne kratery uderzeniowe
Urządzenie pozwoliło na wykonanie licznych zdjęć. Jedno z nich przedstawia wnętrze krateru uderzeniowego w regionie Hellas Planitia - na północ od gigantycznego basenu uderzeniowego Hellas znajdującego się na południowej półkuli Marsa. Ten bezimienny krater ma około 6-7 kilometrów szerokości. Fotografia przedstawia zaledwie niewielką część jego ściany (około 1 km). Widać na niej, że we wnętrzu krateru znajduje się jasna warstwa skały macierzystej.
HiRISE może działać w widzialnych długościach fal - tak samo jak ludzkie oczy - ale wykorzystuje również długości fal bliskiej podczerwieni do uzyskiwania informacji o minerałach znajdujących się w skałach.
NASA odkrywa tajemnice kolejnej planety
Eksperci wyjaśnili, że kolory na przedstawionym zdjęciu wzmocnione przez podczerwień - żółty, jasnoniebiesko-zielony i ciemnoniebieski odpowiadają różnym typom skał. Niebieski wskazuje na obecność takich minerałów jak oliwin i piroksen, które są powszechnie spotykane w lawie. Inne pasiaste warstwy zawierające oliwin mają kolor żółty, który w niektórych miejscach został częściowo lub całkowicie zmieniony w węglan, nadając mu zielono-niebieski kolor. Z kolei jasnoniebieska barwa może świadczyć o występowaniu magnezu lub żelaza.
Przez lata HiRISE sfotografował tysiące wybranych obszarów powierzchni Marsa z niespotykaną dotąd szczegółowością. HiRISE uchwycił takie niesamowite rzeczy jak lawiny, wysokie "pyłowe diabły" i wiele więcej. Z wysokości, która waha się od 200 do 400 kilometrów nad Marsem, HiRISE rejestruje obrazy powierzchni zawierające pojedyncze elementy pikseli wielkości piłki do koszykówki (od 30 do 60 centymetrów). Taka rozdzielczość pozwala bardzo dokładnie obserwować i poznawać powierzchnie Marsa.