Superpocisk Ukraińców. Już straszył Rosjan, ale ma pewne ograniczenia

FP-5 Flamingo to nowoczesny pocisk manewrujący, który wyróżnia się dużą głowicą bojową o masie 1000 kg i zasięgiem 3000 km. Jego konstrukcja jest zoptymalizowana pod kątem masowej produkcji, co osiągnięto dzięki prostemu projektowi skrzydeł i braku kontenerowego systemu startowego.

Wczoraj upublicznione zostało nagranie z jego pierwszych testów oraz ataku na cele Rosjan.

Produkcja masowa jest możliwa dzięki zastosowaniu prostego, nieskładanego skrzydła i braku możliwości startu z kontenera. Te rozwiązania zmniejszają złożoność. Oznacza to, że produkcja jest ułatwiona, ale przygotowania przed startem są wydłużone.

Zasięg i siła rażenia pocisku wiążą się z koniecznością przenoszenia dużej ilości paliwa, co zwiększa jego rozmiary i wagę. Pocisk waży 6 ton i ma rozpiętość skrzydeł 6 metrów. Dla porównania, samolot szkoleniowy L-39 Albatros ma maksymalną masę startową 4,7 ton i rozpiętość skrzydeł 9,5 metra.

Sam pocisk przypomina bardziej parametrami amerykańskiego MGM-13 Mace z okresu zimnej wojny niż jakikolwiek współczesny. Duże rozmiary pocisku mogą wpływać na jego wykrywalność przez radary.

FP-5 nie wykorzystuje technologii zmniejszających widoczność radarową. Choć lot na niskiej wysokości może pomóc w uniknięciu radarów naziemnych, radary lotnicze mogą go wykryć. Mimo to, pocisk może być skuteczny w głębi terytorium przeciwnika, gdzie obrona powietrzna jest słabsza.

Jak podaje jednak Defense Express, główna zasada efektywnego wykorzystania FP-5 opiera się na fakcie, że w głębi terytorium Rosji obrona powietrzna słabnie. Wnioskować to można po tym, że rosyjskie systemy obrony dalekiego zasięgu nie zdołały wcześniej powstrzymać dużych ukraińskich dronów Tu-141 Striż, które są podobnej wielkości do FP-5.