USS Zumwalt - zardzewiały cud techniki. Miliardy mogły zostać wyrzucone w błoto

Niszczyciele typu Zumwalt miały wnieść do amerykańskiej floty nową jakość. Nowatorska konstrukcja, zaprojektowana zgodnie z wymogami współczesnego pola walki, okazuje się jednak bardzo problematyczna. Nowe zdjęcia pokazują, że – choć ma dopiero kilka lat – intensywnie rdzewieje.

USS Zumwalt to - teoretycznie - prawdziwy cud techniki. Niszczyciel planowany jako pierwszy z serii okrętów, został zaprojektowany według nowatorskich założeń. Jego futurystyczny kształt został zoptymalizowany ze względu na wymagania stealth – okręt miał być trudnowykrywalny dla radarów, ale także bardzo cichy, a zarazem "zimny" dzięki rozwiązaniom, obniżającym jego sygnaturę termiczną.

Pierwszy z serii trzech okrętów, USS Zumwalt (DDG-1000), wszedł do służby w 2016 roku. Jego aktualne zdjęcia pokazują, że okręt – choć ma dopiero kilka lat – ma poważny problem z korozją. Warto podkreślić, że sam fakt korodowania kadłuba i nadbudówek nie jest niczym niezwykłym - dotyczy wielu okrętów, wykonujących dłuższe misje na morzu lub intensywnie eksploatowanych.

W przypadku Zumwalta korozja pokrywająca kadłub i nadbudówki może jednak oznaczać utratę przez okręt jednego z głównych atutów, czyli właściwości stealth. Stawia to pod znakiem zapytania zasadność całego programu, na który wydano ponad 23 mld dolarów.

Warto podkreślić, że okręty typu Zumwalt to już kolejna, trzecia próba zbudowania przez Stany Zjednoczone niszczyciela nowej generacji (program DDG-1000, w ramach którego zbudowano Zumwalta, ewoluował z wcześniejszych DD-21 i DD(X)).

W przeciwieństwie do okrętów budowanych według wymogów Zimnej Wojny, nowe amerykańskie niszczyciele mają przejąć rolę, pełnioną przez dziesięciolecia przez pamiętające II wojnę światową pancerniki: chodziło o możliwość stosunkowo taniego atakowania odległych celów na lądzie.

Miały to umożliwić dwie wieże, wyposażone w armaty kalibru 155 mm, znane jako Advanced Gun System. Dzięki specjalnej amunicji LRLAP (Long Range Land Attack Projectile) broń ta miała ostrzeliwać cele odległe nawet o 150 km, gwarantując zarazem wysoką precyzję trafienia, określaną w przypadku maksymalnego dystansu na okrąg o średnicy 50 m.

Siła ognia AGS miała sześciokrotnie przewyższać armaty 155 mm starszych typów, jednak program rozwoju tej broni został skasowany - broń okazała się zbyt kosztowna. Wpływ na to miało m.in. ograniczenie zamówienia na niszczyciele typu Zumwalt - z planowanych 28 zbudowano ostatecznie 3. Wśród rozważanych przez marynarkę alternatyw dla AGS znajduje się m.in. broń energetyczna i pociski hipersoniczne.