Są blisko Rosji. Teraz mają taktyczne pociski balistyczne
Serbia podczas parady wojskowej pokazała długie ramię artylerii rakietowej w postaci wyrzutni pocisków balistycznych krótkiego zasięgu. Oto co wiadomo o broni, jaką na świecie posiadają nieliczni.
Prorosyjska Serbia, która jednak nie zakazywała własnemu przemysłowi zbrojeniowemu zarabiać produkując amunicję dla Ukrainy pokazała wieloprowadnicowy system rakietowy Yugoimport-SDPR.
Może on się charakteryzować zróżnicowaną konfiguracją środków rażących obejmującą pociski balistyczne Jerina-1 jak i tzw. ciężką amunicję krążącą Vila-1 o zasięgu do 300 km zdolną do krążenia w danym rejonie i dostarczenia głowicy o masie do 450 kilogramów. Są to możliwości dotychczas zarezerwowane dla takich państw jak USA, Chiny, Izrael, Turcja, Republika Korei czy Rosja.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Bron do rażenia celów o znaczeniu operacyjnym
Zasięg do 300 km wraz z możliwością przenoszenia głowic bojowych o znacznej sile umożliwia krytycznych celów przeciwnika, w tym zasobów czasowo wrażliwych. Obejmują one m.in. systemy obrony powietrznej, lotniska, bazy wojskowe, obozy szkoleniowe, centra logistyczne, porty, centra dowodzenia i inne kluczowe infrastruktury wojskowe.
Ukraińcy za pomocą m.in. pocisków MGM-140 ATACMS oraz Rosjanie, wykorzystując pociski Iskander-M pokazali jak ważne jest posiadanie broni zdolnej skutecznie zniszczyć ważne obiekty nawet kilkaset kilometrów za linią frontu.
Pocisk balistyczny Jerina-1 - broń, przed którą ochrona jest bardzo trudna
Pocisk balistyczny Jerina-1 kal. 400 mm zaprojektowany przez firmę EDePro pozwala precyzyjnie razić cele odległe o nawet 280 kilometrów. Co prawda jest on mniejszy np. od ATACMS-a czy południowokoreańskiego CTM-290, ale z drugiej strony Serbowie chwalą się możliwością przenoszenia na jednej wyrzutni nawet sześciu pocisków.
Z kolei sam pocisk Jerina-1 dysponuje głowicą odłamkowo-burzącą o masie 200 kg mogącą eksplodować przy uderzeniu lub jeszcze w powietrzu nad celem potęgując zniszczenia. Istnieje też możliwość integracji innych głowic bojowych, a za precyzję trafienia odpowiada tandem nawigacji satelitarnej i inercyjnej zapewniający w optymalnych warunkach precyzję trafienia do kilku metrów.
Prędkość pocisku Mach 5,4 (1800 m/s) sprawia, że jest on bardzo trudny do zestrzelenia, co potrafi w zasadzie tylko kilka systemów przeciwlotniczych na świecie. Serbowie chwalą się też terminem przydatności do użycia pocisku wynoszącym 10 lat.