Norwegia kupuje śmigłowce do niebezpiecznych zadań. Mają je tylko USA

Śmigłowce HH-60W Jolly Green II są przeznaczone do zadań CSAR. Ten angielski skrót oznacza Combat Search and Rescue - Bojowe Poszukiwanie i Ratownictwo. Są to misje polegające na poszukiwaniu i ratowaniu załóg statków powietrznych, które uległy wypadkowi lub zestrzeleniu w rejonie, gdzie można się spodziewać aktywności przeciwnika.

Drugą grupą zadań CSAR jest udzielanie wsparcia żołnierzom wojsk specjalnych działających za linią frontu. Przy czym aby zrealizować misję CSAR zarówno załogi śmigłowców ratunkowych jak i żołnierze oczekujący na pomoc muszą postępować zgodnie z odpowiednimi procedurami dotyczącymi łączności, sygnalizacji czy unikania przeciwnika. Ma to zapewnić najwyższe możliwe prawdopodobieństwo powodzenia takiej misji, które w środowisku wojskowym są uważane za jedne z najniebezpieczniejszych i najbardziej skomplikowanych.

Jednym z najbardziej znanych przypadków misji CSAR jest ratowanie amerykańskiego pilota Scotta O'Grady’ego, którego myśliwiec F-16C został w 1995 r. zestrzelony nad Bośnią. Pilot się katapultował, ale wylądował na terenie kontrolowanym przez przeciwnika.

W misję ratowania O'Grady’ego były zaangażowane: dwa śmigłowce transportowe CH-53 z desantem 51 żołnierzy piechoty morskiej, dwa śmigłowce szturmowe AH-1W do osłony transportowców, dwa samoloty szturmowe AV-8B Harrier, dwa samoloty walki elektronicznej US Navy EA-6B Prowler, dwa samoloty walki elektronicznej USAF EF-111A Raven, dwa myśliwce F/A-18D Hornet, dwa samoloty szturmowe A-10 Thunderbolt, śmigłowiec wielozadaniowy SH-60B Seahawk i samolot wczesnego ostrzegania E-3 Sentry.

Wszystkie te środki miały na celu pomóc w ustaleniu lokalizacji zestrzelonego pilota, monitorować łączność przeciwnika oraz w razie zagrożenia zaatakować oddziały próbujące schwytać zestrzelonego pilota. Misja zakończyła się powodzeniem, ale ten przypadek pokazuje, jak skomplikowane jest to zadanie.

Dlatego Norwegowie zdecydowali się pozyskać najlepsze śmigłowce w tej klasie. Potencjalne zamówienie obejmuje dziewięć śmigłowców wraz w wyposażeniem misyjnym, pakietem części zamiennych i wsparciem serwisowym. Transakcja będzie realizowana w ramach międzyrządowej procedury Foreign Military Sales. Decyzję Departamentu Stanu o zezwoleniu na sprzedaż tych śmigłowców do Norwegii musi zaakceptować jeszcze Kongres, ale w przypadku sprzedaży uzbrojenia do jednego z państw NATO jest to w zasadzie formalność.

HH-60W Jolly Green II jest następcą wycofywanego ze służby, a również bazującego na kadłubie Black Hawka śmigłowca HH-60G Pave Hawk. Jest to konstrukcja nowa, dostawy do amerykańskich sił zbrojnych rozpoczęły się w 2020 r, a wstępna gotowość operacyjna została ogłoszona w 2022 r. W tej chwili Amerykanie planują zamówić 75 śmigłowców tego typu, ale w związku z rosnącym zagrożeniem konfliktem ze strony Chin czy Rosji, w przyszłości ta liczba może wzrosnąć.

Chociaż HH-60W z wyglądu niewiele się różni od klasycznego transportowego Black Hawka, w rzeczywistości wprowadzono w nim szereg modyfikacji. Tym co rzuca się w oczy jest wysięgnik do tankowania paliwa w trakcie lotu. Ponadto wewnątrz kadłuba zainstalowano zmodyfikowane i powiększone zbiorniki paliwa, dzięki czemu śmigłowiec może zabrać około 350 kg paliwa więcej od poprzednika, co znacznie wydłuża jego zasięg i długotrwałość lotu. Zasięg sięga 1100 km, podczas gdy dla standardowego UH-60 jest to około 500 km.

Ponadto na śmigłowcu zainstalowano radar, urządzenie ostrzegające o opromieniowaniu radarem AN/APR-52, urządzenie ostrzegające przed opromieniowaniem laserem AVR-2B, urządzenie ostrzegające przed odpalonymi rakietami AAR-57, sześć zintegrowanych z kadłubem wyrzutni flar i dipoli, wzmocnione opancerzenie kabiny pilotów, łącza wymiany informacji taktycznych Link-16 i Blue Force Tracker i pięć radiostacji ARC-210 w tym dwie ze zdolnością do łączności satelitarnej. Piloci mają do dyspozycji "szklany kokpit" z czterema wyświetlaczami wielofunkcyjnymi.

Chociaż śmigłowce są wykorzystywane przez siły powietrzne zostały dostosowane również do operowania z pokładów okrętów wojennych. Uzbrojenie może obejmować stałe skierowane do przodu i dodatkowe montowane w bocznych oknach karabiny maszynowe GAU-2 Minigun 7,62 mm, GAU-18 i GAU-21, oba kal. 12,7 mm.

Załoga składa się z sześciu lub siedmiu żołnierzy: dwóch pilotów, dwóch operatorów systemów nazywanych Special Missions Aviators (SMA) i dwóch lub trzech spadochroniarzy-ratowników (Pararescue Jumper). Żołnierze SMA są operatorami uzbrojenia, wciągarki, odpowiadają za zabezpieczenie ładunku na pokładzie, a do tego są wyszkolonymi mechanikami mogącymi w razie potrzeby dokonać podstawowych napraw lub pomóc pilotom w rozwiązywaniu problemów. Ponadto obaj mają do dyspozycji monitory wielofunkcyjne, dzięki którym mogą monitorować parametry pracy śmigłowca, czy wyświetlać dane nawigacyjne, a tym samym odciążać pilotów.

W Norwegii HH-60W zastąpią wysłużone Belle 412. Wykonują one zadania ratownicze na rzecz wszystkich rodzajów sił zbrojnych. Nowe śmigłowce nie spowodują w Norwegii problemów logistycznych, ponieważ marynarka wojenna tego państwa już wcześniej zamówiła morską odmianę Black Hawka - MH-60R Seahawk. Być może w przyszłości ich liczba się dodatkowo zwiększy, ponieważ Norwegia cały czas poszukuje jeszcze śmigłowców do zwalczania okrętów podwodnych. MH-60R może wypełniać również te zadania, ale w tym postępowaniu jego konkurentem będzie Leonardo AW101. Norwegia również posiada już śmigłowce tego typu. 16 maszyn pełni zadania poszukiwawczo-ratunkowe.

Twórz treści i zarabiaj na ich publikacji. Dołącz do WP Kreatora