Nowe źródło kosmicznego pyłu. Znaleźli je Polacy
Zespół naukowców, w skład którego wchodził dr Mariusz Gromadzki z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego, dokonał niezwykłego odkrycia. Uczelnia poinformowała, że badacze zidentyfikowali nowe źródło kosmicznego pyłu, które wcześniej nie było znane. Pył ten powstał w wyniku interakcji materii, która została wyrzucona podczas eksplozji supernowej typu Ia, z gazem okołogwiazdowym, który ją otaczał.
Kosmos wciąż kryje wiele tajemnic - zdjęcie ilustracyjne
Odkrycie to zostało opublikowane w piątek na łamach prestiżowego czasopisma "Nature Astronomy". Międzynarodowy zespół badaczy przez niemal trzy lata przeprowadzał systematyczne obserwacje supernowej SN 2018evt. W trakcie tych badań zauważyli, że w miarę gwałtownego spadku jasności obiektu w zakresie widzialnym, stopniowo stawał się on jaśniejszy w świetle podczerwonym.
Badacze znaleźli nowe źródło kosmicznego pyłu
Badacze tłumaczą, że to oznacza, iż po przejściu szoku wygenerowanego podczas eksplozji supernowej w gazie nagromadzonym tam przed wybuchem, nastąpiło jego gwałtowne ochłodzenie i zaczął tworzyć się pył. Podkreślają, że jest to pierwsza obserwacja gwałtownego formowania się pyłu w gazie wokół supernowej typu Ia.
Do monitorowania supernowej SN 2018evt użyto kilkunastu teleskopów rozlokowanych na całym globie oraz w przestrzeni kosmicznej. Jednym z głównych instrumentów dostarczających dane spektroskopowe był 3,54-metrowy teleskop NTT znajdujący się w Europejskim Obserwatorium Południowym (ESO) na wzgórzu La Silla w Chile. Dane zbierane były w ramach projektu ePESSTO+, w który od kilku lat zaangażowany jest dr Mariusz Gromadzki z Uniwersytetu Warszawskiego.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zobacz także: Obserwacja z powietrza. Kamuflaż INVISI-TEC IR
Jak wyjaśniono na stronie uczelni, pył w przestrzeni kosmicznej ma ogromne znaczenie dla ewolucji Wszechświata i znajdującego się w nim życia. Do tej pory astronomowie zidentyfikowali dwa główne mechanizmy jego powstawania: w atmosferach chłodnych gwiazd oraz podczas wybuchów supernowych typu II, które powstają na skutek zapadania się bardzo masywnych gwiazd.
Supernowe typu II rozwijają się w galaktykach przypominających Drogę Mleczną. Pojawiają się jako gwiazdy w ramionach spiralnych galaktyk złożonych z pyłu i gazu, a w ciągu kilku milionów lat wybuchają jako supernowe typu II.
Wyniki międzynarodowych badań z udziałem Polaka sugerują, że za produkcję pyłu w takich galaktykach mogą w znacznym stopniu odpowiadać eksplozje supernowych typu Ia. Są one z kolei związane z eksplozją białego karła w układzie podwójnym. Białe karły powstają na skutek odrzucenia otoczki wodorowej przez mało masywne gwiazdy.
